De collectieve cognitieve dissonantie die wordt getoond door de meute hyena’s met gepolijste gezichten die het Amerikaanse buitenlandse beleid sturen, mag nooit worden onderschat.

En toch hebben die Straussiaanse neo-con-psycho’s een tactisch succes weten te behalen. Europa is een schip van dwazen op weg naar Scylla en Charybdis – met quislings zoals Le Petit Roi uit Frankrijk en de Duitse leverworstkanselier die meewerken aan het debacle, compleet met de galerijen die verdrinken in een maalstroom van hysterisch moralisme.

Het zijn degenen die de Hegemonie besturen die Europa vernietigen. Niet Rusland.

Maar dan is er nog The Big Picture of The New Great Game 2.0.

Twee Russische analisten zijn op verschillende manieren tot een verbazingwekkende, vrij complementaire en redelijk realistische routekaart gekomen.

Generaal Andrei Gurulyov, gepensioneerd, is nu lid van de Doema. Hij is van mening dat de oorlog tussen de NAVO en Rusland op Oekraïens grondgebied pas in 2030 zal eindigen – wanneer Oekraïne in feite zou hebben opgehouden te bestaan.

Zijn deadline is 2027-2030 – iets dat tot nu toe niemand durfde te voorspellen. En “ophouden te bestaan”, volgens Gurulyov, betekent eigenlijk van elke kaart verdwijnen. Impliciet is de logische conclusie van de Speciale Militaire Operatie – keer op keer herhaald door het Kremlin en de Veiligheidsraad: de demilitarisering en denazificatie van Oekraïne; neutrale status; geen NAVO-lidmaatschap; en “ondeelbaarheid van veiligheid”, evenzeer, voor Europa en de post-Sovjet-ruimte.

Dus totdat we deze feiten ter plaatse hebben, zegt Gurulyov in wezen dat het Kremlin en de Russische generale staf geen concessies zullen doen. Geen door de Beltway opgelegd “bevroren conflict” of nep staakt-het-vuren, waarvan iedereen weet dat het niet gerespecteerd zal worden, net zoals de akkoorden van Minsk nooit werden gerespecteerd.

En toch hebben we in Moskou een probleem. Hoezeer het Kremlin ook altijd volhoudt dat dit geen oorlog is tegen de Slavische Oekraïense broers en neven – wat zich vertaalt in geen Amerikaanse Shock’n Awe die alles in zicht verpulvert – Gurulyovs vonnis impliceert; de vernietiging van de huidige, kankerachtige, corrupte Oekraïense staat is een must.

Een uitgebreide sitrep van het cruciale kruispunt, zoals het er nu uitziet, stelt terecht dat als Rusland 10 jaar in Afghanistan was, en in Tsjetsjenië, alle perioden samen, nog eens 10 jaar de huidige SMO – anders beschreven door enkele zeer machtige mensen in Moskou als een “bijna-oorlog” – en bovendien tegen de volledige strijdmacht van de NAVO, wel eens 7 jaar zou kunnen duren.

De sitrep stelt ook terecht dat voor Rusland het kinetische aspect van de “bijna oorlog” niet eens het meest relevant is.

In wat voor alle praktische doeleinden een oorlog op leven en dood is tegen het westerse neoliberalisme, is wat er echt toe doet een Russisch Groot Ontwaken – al van kracht: “Het doel van Rusland is om in 2027-2030 op te staan, niet als een loutere ‘overwinnaar’ die boven de ruïnes staat van een reeds vergeten land, maar als een staat die zich opnieuw heeft verbonden met zijn historische boog, zichzelf heeft gevonden, zijn principes heeft hersteld, zijn moed om zijn visie op de wereld te verdedigen.

Ja, dit is een beschavingsoorlog, zoals Alexander Dugin meesterlijk heeft betoogd. En dit gaat over een wedergeboorte van de beschaving. En toch, voor de Straussiaanse neo-con psycho’s, is dat gewoon weer een poging om Rusland in chaos te storten, een marionet te installeren en zijn natuurlijke hulpbronnen te stelen.

Vuur in het kruitvat

De analyse van Andrei Bezrukov vormt een mooie aanvulling op die van Gurulyov (hier in het Russisch). Bezrukov is een voormalig kolonel bij de SVR (Russian Foreign Intel) en nu hoogleraar Toegepaste Analyse van Internationale Problemen bij MGIMO en voorzitter van de denktank Council on Foreign and Defence Policy.

Bezrukov weet dat het Rijk de binnenkomende, massale NAVO-vernedering in Oekraïne niet zomaar zal laten liggen. En zelfs vóór de mogelijke tijdlijn van 2027-2030 die door Gurulyov is voorgesteld, stelt hij, zal het zeker Zuid-Eurazië in brand steken – van Turkije tot China.

President Xi Jinping vertelde vorige maand tijdens zijn gedenkwaardige bezoek aan het Kremlin aan president Poetin dat de wereld nu veranderingen ondergaat “die in 100 jaar niet zijn voorgekomen”.

Bezrukov herinnert ons terecht aan de stand van zaken toen: “In de jaren 1914 tot 1945 bevond de wereld zich in dezelfde tussentoestand waarin ze zich nu bevindt. Die dertig jaar hebben de wereld volledig veranderd: van rijken en paarden tot de opkomst van twee kernmachten, de VN, en transatlantische vluchten. We gaan een vergelijkbare periode in, die dit keer ongeveer twintig jaar zal duren.”

Europa zal, voorspelbaar, “wegkwijnen”, aangezien “het niet langer het absolute centrum van het universum is”. Te midden van deze herverdeling van de macht gaat Bezrukov terug naar een van de kernpunten van een baanbrekende analyse die in het recente verleden is ontwikkeld door Andre Gunder Frank: “200-250 jaar geleden was 70 procent van de productie in China en India. We gaan terug tot ongeveer daar, wat ook overeenkomt met de bevolkingsomvang.”

Het is dus geen wonder dat de zich snelst ontwikkelende regio – die Bezrukov typeert als “zuidelijk Eurazië” – een “risicozone” kan worden, mogelijk door de Hegemoon omgezet in een enorm krachtvat.

Hij schetst hoe Zuid-Eurazië wordt doorspekt met tegenstrijdige grenzen – zoals in Kasjmir, Armenië-Azerbeidzjan, Tadzjikistan-Kirgizië. De Hegemon zal ongetwijfeld investeren in een opflakkering van militaire conflicten over betwiste grenzen en separatistische tendensen (bijvoorbeeld in Balochistan). CIA black ops in overvloed.

Toch zal Rusland het wel redden, aldus Bezrukov: “Rusland heeft hele grote voordelen, want we zijn de grootste producent van voedsel en leverancier van energie. En zonder goedkope energie geen vooruitgang en digitalisering. Ook zijn wij de schakel tussen Oost en West, zonder welke het continent niet kan leven, want het continent moet handel drijven. En als het Zuiden brandt, zullen de hoofdroutes niet door de oceanen in het Zuiden gaan, maar in het Noorden, voornamelijk over land.”

De grootste uitdaging voor Rusland zal zijn om de interne stabiliteit te behouden: “Alle staten zullen zich op dit historische keerpunt in twee groepen verdelen: degenen die de interne stabiliteit kunnen handhaven en redelijk, bloedeloos de volgende technologische cyclus kunnen binnengaan – en dan degenen die niet in staat zijn om doen, die van het pad afglijden, die een bloedige interne confrontatie opbloeien zoals we honderd jaar geleden hadden.De laatsten worden tien tot twintig jaar teruggezet, zullen vervolgens hun wonden likken en proberen alle anderen in te halen.Dus onze taak is om de interne stabiliteit te handhaven.”

En dat is waar de Grote Ontwaking waarnaar Gurulyov zinspeelde, of Rusland dat opnieuw contact maakt met zijn ware beschavingsethos, zoals Dugin zou beweren, zijn verenigende rol zal spelen.

Er is nog een lange weg te gaan – en een oorlog tegen de NAVO te winnen. Ondertussen, in ander nieuws, draaien Hegemon-hacks dat de Noord-Atlantische Oceaan is verplaatst naar Zuid-China. Welterusten, en veel geluk.

Bronnen: Strategic Culture