Luister naar dit Artikel‘Ze laten de kinderen hun moeder niet zien en ze laten de moeder van mijn vrouw haar ook niet zien’, zei de echtgenoot van de stervende vrouw.
Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren
Vanwege de nieuwe zogenaamde COVID-maatregelen in West-Australië kreeg een terminaal zieke 47-jarige moeder van vijf kinderen te horen dat haar kinderen haar niet in het ziekenhuis mogen bezoeken.
Ondanks dat haar hele familie is ingeënt tegen COVID-19, kreeg Jo Gittos te horen dat vanwege de ‘red alert’-beperkingen voor ziekenhuizen in West-Australië, haar kinderen en haar moeder niet op bezoek mogen komen tijdens wat waarschijnlijk haar laatste weken van haar leven zijn.
https://twitter.com/MichaelPSenger/status/1499628094973308937
“Een maand geleden kreeg ik te horen dat mijn vrouw die nog drie maanden te leven heeft optimistisch was. Dat was een maand geleden, en de toestand is sindsdien verslechterd, en helaas heel snel”, vertelde Darren Gittos, de echtgenoot van Jo, vrijdag aan 10 News First Perth.
“Blijkbaar gaan ze een vrijstelling voor me regelen zodat ik op bezoek kan, maar ze zullen de kinderen niet toestaan hun moeder te zien en ze zullen de moeder van mijn vrouw haar ook niet toelaten,” voegde Gittos eraan toe.
Terwijl de meeste landen de afgelopen weken en maanden afstand hebben genomen van de COVID-beperkingen, kondigden functionarissen van West-Australië (WA) op donderdag 3 maart aan dat alle ziekenhuizen in de staat op “rood alarm” zouden gaan, wat betekent dat alleen “essentieel” personeel of degenen met “vrijstellingen” iedereen in een ziekenhuis zouden mogen bezoeken.
Premier Mark McGowan van West-Australië vertelde het publiek dat hij hoopt dat de maatregelen maar één maand van kracht zullen zijn, wat volgens Gittos een beetje “harteloos” lijkt, aangezien zijn vrouw waarschijnlijk geen “maand” meer te leven heeft, en zijn gezin is zeker niet het enige gezin in zo’n tijdgevoelige situatie.
De Australische arts Mark Duncan-Smith reageerde op het besluit van de regering om mensen te verbieden zieke of stervende familieleden in het ziekenhuis te bezoeken als “grenzend aan bureaucratische absurditeit”, vooral gezien de huidige COVID-beperkingen in de staat, en mensen nog steeds naar “nachtclubs” en andere uitgaansgelegenheden mogen.
Veel Australiërs gingen naar sociale media om de premier te bekritiseren over wat zij beschouwen als een onzinnig en onmenselijk beleid.
“Ik hoop met heel mijn hart dat[Premier McGowan rot in de hel”, schreef de prominente Australische sportagent Daniel Moldovan.
“Papa/Familie, ga naar binnen met de kinderen. Accepteer geen nee als antwoord. Ik weet zeker dat er genoeg van ons zijn die graag je ‘boete!’ betalen”, voegde de Australische voormalige NBA-speler Andrew Bogut toe.
In tegenstelling tot de acties van de Australische staat, blijft een groeiend aantal gegevens aantonen dat niet alleen beleidsmaatregelen in lockdown-stijl niet effectief zijn om de verspreiding van COVID te verminderen, maar dat dergelijke maatregelen daadwerkelijk hebben bijgedragen en blijven bijdragen aan een slechte gezondheid en zelfs de dood.
In april 2021 publiceerde Douglas Allen, hoogleraar economie van de Simon Fraser University, een studie waarin meer dan 80 onderzoekspapers over lockdowns over de hele wereld werden beoordeeld, waaruit bleek dat terwijl lockdowns 22.333 jaar anders verloren levens hebben gered, ze ook 6,3 miljoen jaar verloren leven veroorzaakten, waardoor de netto langetermijnschade van de lockdowns 282 keer groter dan de voordelen, dankzij de gecombineerde tol van geannuleerde of vertraagde zorg voor andere medische problemen, en de psychologische schade van verloren banen en sociaal isolement, naast andere factoren.
In oktober 2021 schreef een ander onderzoek van Marine Baudin, Jérémie Mercier en Denis Rancourt een groot deel van het Amerikaanse COVID-dodental toe aan “aanhoudende chronische psychologische stress veroorzaakt door de langdurige door de overheid opgelegde maatschappelijke en economische transformaties tijdens het COVID-tijdperk die hebben de bestaande maatschappelijke armoede, volksgezondheid (obesitas) en klimaatrisicofactoren omgezet in dodelijke agentia.”
