Luister naar dit Artikel

Plotselinge sterfgevallen waren twee keer zo hoog in de vaccingroep van de oorspronkelijke klinische proef van Pfizer dan in de placebogroep, zo hebben onderzoekers ontdekt, wat de zorgen over de veiligheid van het nieuwe mRNA-medicijn opnieuw doet rijzen.

De zorgwekkende bevinding komt voort uit een nieuwe analyse van de gegevens uit de oorspronkelijke gerandomiseerde gecontroleerde studie (RCT) van het vaccin, die werden vrijgegeven als onderdeel van juridische stappen in Texas.

Onderzoekers van het Health Advisory and Recovery Team (HART) ontdekten dat er vier extra plotselinge sterfgevallen waren in de vaccingroep dan in de placebogroep, die allemaal na de eerste 60 dagen plaatsvonden. Veel garanties over de veiligheid van vaccins gaan ervan uit dat eventuele schade binnen 28 dagen na vaccinatie zichtbaar zal zijn, wat betekent dat signalen na 60 dagen gemist zouden worden.

In totaal waren er twaalf plotselinge sterfgevallen zonder onderliggende oorzaak: acht in de vaccingroep en vier in de placebogroep. Drie vonden plaats in elke groep gedurende de eerste 60 dagen; vervolgens kwamen er vijf voor in de vaccingroep, maar slechts één in de placebogroep.

Nog zorgwekkender, zeggen de onderzoekers, is dat deze vier extra plotselinge sterfgevallen in de vaccingroep het hele verschil in het totale aantal sterfgevallen tussen de twee groepen verklaren: 20 in de vaccingroep versus 16 in de placebogroep.

Daarentegen resulteerden de zes gerapporteerde Covid-sterfgevallen in de placebogroep niet in een overschot aan niet-plotselinge sterfgevallen in de placebogroep, aangezien er in elke groep twaalf niet-plotselinge sterfgevallen waren.

Dit suggereert dat hoewel het vaccin niet-plotselinge sterfgevallen als gevolg van oorzaken zoals Covid-19 niet kon voorkomen, het wel plotselinge sterfgevallen veroorzaakte.

Hoewel deze cijfers uit het proces duidelijk een signaal zijn dat dringend verder onderzoek rechtvaardigt, betekenen de relatief kleine aantallen dat de resultaten niet statistisch significant zijn. Statistisch gezien kunnen we er niet meer dan 95% zeker van zijn dat ze niet toevallig zijn gebeurd. Dit ondanks het feit dat er bij het proces 44.000 mensen betrokken waren.

Als dit sterftecijfer zich over de hele bevolking zou voordoen, zou dit neerkomen op een vaccinsterftecijfer van ongeveer één per 5.000 mensen, wat voor het Verenigd Koninkrijk 10.000 sterfgevallen zou betekenen. Een dergelijk signaal mag niet worden genegeerd, ook al valt het in deze proef onder de significantiedrempel. Het geeft aan dat er behoefte is aan verder onderzoek om het risico te bevestigen of uit te sluiten.

De onderzoekers merken op dat de zes Covid-sterfgevallen in de placebogroep 38% uitmaken van de 16 totale sterfgevallen in die groep – een buitengewoon hoog percentage dat twijfel doet rijzen over de manier waarop de Covid-sterfgevallen werden geïdentificeerd. Zelfs tijdens de eerste golf in Groot-Brittannië werd slechts 26% van de sterfgevallen toegeschreven aan Covid. Misschien is dit de reden waarom Pfizer heeft gezegd dat het voor het schatten van de werkzaamheid niet op deze Covid-sterftecijfers heeft vertrouwd.

De HART-onderzoekers vonden ook bewijs van mogelijke vertekening in wat een geblindeerde studie had moeten zijn, aangezien de gemiddelde tijd die nodig was om sterfgevallen te melden in de vaccingroep twee tot drie keer langer was dan in de placebogroep. Het is misschien veelzeggend dat de langste vertragingen in de berichtgeving over sterfgevallen onder vaccingroepen plaatsvonden voorafgaand aan het kritische tussentijdse rapport waarop de noodgoedkeuring van het vaccin was gebaseerd. In die periode duurde het gemiddeld maar liefst 18 dagen om sterfgevallen onder vaccingroepen te rapporteren, terwijl sterfgevallen onder placebogroepen in dezelfde periode slechts vijf dagen in beslag namen. Mysterieus genoeg duurt het melden van sterfgevallen onder vaccingroepen gemiddeld zeven dagen, zodra de belangrijkste tussentijdse gegevensdeadline is verstreken.

Het HART-team vestigt ook de aandacht op dubieuze classificatiebeslissingen, zoals de 65-jarige man uit Texas wiens overlijden 11 dagen na ontvangst van een Covid-vaccin als niet-gevaccineerd werd gecategoriseerd omdat hij, na deblindering, het Moderna-vaccin had gekregen. Omdat veel van deze schijnbare vooroordelen het vaccin bevoordelen, moet elke schatting van de schade worden opgevat als een ondergrens.

Plotselinge sterfgevallen die twee keer zo hoog zijn in de vaccingroep dan in de placebogroep van een klinische proef, hadden vanaf het begin bij de toezichthouders alarmbellen moeten laten rinkelen. Dat het niet alleen heeft bijgedragen aan het bredere schandaal rond deze nieuwe, genetische vaccins.