Luister naar dit Artikel

De hoax van de klimaatverandering fungeert als een mechanisme voor allerlei sociale, economische en politieke veranderingen die de vrijheid en het financiële overleven van de gemiddelde persoon sterk kunnen verminderen.

Zoals de wereld getuige was van de covid-pandemie, zijn wereldwijde instellingen die samenwerken met regeringen en bedrijven graag valse bedreigingen aan het opblazen om publieke hysterie aan te wakkeren als ze denken dat ze die toenemende angst kunnen gebruiken om onze individuele rechten weg te vagen. De hype over “broeikasuitstoot” is geen uitzondering.

De overgrote meerderheid van het klimaat- en koolstofbeleid lijkt gericht te zijn op het westen, en dit is een van de redenen waarom we weten dat de beweringen erachter vals zijn. Alleen China is al goed voor ongeveer 32% van alle wereldwijde koolstofemissies, waarbij de VS slechts 14% voor hun rekening nemen en de EU ongeveer 8%. Toch zijn denktanks zoals het World Economic Forum en globalistische paradijzen zoals de VN hypergefocust op de VS en Europa, terwijl China doet wat het wil.

Waarom? Misschien omdat de Chinese bevolking al goed onder controle is en er geen noodzaak is om klimaatangst als wapen te gebruiken om ze te bedwingen? In ieder geval is de broeikasgasproblematiek overbodig omdat er geen enkel bewijs is voor een causaal verband tussen koolstofemissies en de opwarming van de aarde. Zelfs het bewijs van correlatie is zeer verdacht. En als je een klimaatalarmist vraagt waar er bewijs is van de “klimaatcrisis” waar ze altijd over tekeer gaan, zullen ze voorspelbaar wijzen op normale weersomstandigheden (of bosbranden) die gebruikelijk zijn sinds het begin van menselijke gegevens.

We hebben de laatste tijd veel gehoord over pogingen om aardgasfornuizen in de VS te verminderen of te verbieden, de landbouwproductie in Europa te vertragen en vlees in het openbare dieet te beperken, maar de meest doordringende koolstofbeperkingen zijn gepland voor auto’s en privévervoer. Het WEF heeft onlangs een blauwdruk gepubliceerd om het individuele autobezit tegen 2050 met 75% te verminderen.

Het witboek, getiteld ‘Benchmarking the Transition to Sustainable Urban Mobility’, stelt verschillende richtlijnen vast om de meerderheid van de menselijke bevolking over te schakelen op massatransport binnen compacte ‘slimme steden’. Het WEF suggereert ook dat tegen 2050 meer dan 70% van alle mensen in deze slimme steden zal moeten wonen – Momenteel leeft 45% van de wereld op het platteland, waardoor nog eens 15% van de bevolking in de komende paar jaar gedwongen zal worden naar steden te gaan verhuizen. Niet alleen dat, maar steden van het tweede en derde niveau zouden moeten worden gecombineerd tot enkele gehomogeniseerde netwerken. Met andere woorden, megasteden.

De WEF-vervoersagenda vereist dat van de meer dan 2 miljard autobezitters, 1,5 miljard mensen de mogelijkheid van persoonlijk vervoer zullen verliezen. Dat zou slechts 500 miljoen mensen in de wereld het “voorrecht” geven om een voertuig te bezitten.

Houd er ook rekening mee dat de VN tegen 2050 ook netto nul-koolstofemissies wil, wat betekent dat er de komende 25 jaar geen voertuigen meer op gas rijden.

De WEF-paper wordt overspoeld met zinloze buzzwords over “gelijkheid en inclusie”-retoriek, evenals “duurzame ontwikkelingsdoelen” en “stakeholder kapitalisme”-terminologie. Tussen de regels door lezen is nodig om de implicaties te begrijpen.

Om samen te vatten, transportreductie is een uitbreiding van iets dat Shared, Electric and Automated Mobility (SEAM) Governance Framework wordt genoemd, evenals initiatieven op het gebied van net zero stadsplanning. Door de auto’s van mensen weg te nemen, dwingt dit de bevolking naar steeds kleinere gebieden waar massatransport beschikbaar is. Deze extreem geconcentreerde bevolkingsregio’s zullen digitaal verbonden zijn en worden gecontroleerd door AI, met ongekende bewakingsmaatregelen en het vermogen van de overheid om openbare bewegingen, openbaar stroomverbruik, openbare toegang tot voedsel en zelfs openbaar gedrag te centraliseren en te dicteren.

Dit alles wordt verkocht als een afweging voor utopisch gemak en veiligheid, terwijl het in werkelijkheid het einde betekent van de vrijheid zoals wij die kennen. China fungeert als bètatestland voor deze maatregelen, met enkele van de grootste slimme stadsontwerpen en bewakingsnetwerken ter wereld.

We weten dat het doel van het deconstrueren van privévervoer is om mensen naar steeds compactere en onderdrukkendere steden te drijven, maar hoe zou een vermindering van het autobezit van deze omvang kunnen worden bereikt?

Door een reeks koolstofregelgeving en prijsinflatie. Koolstofbelastingen zullen worden gebruikt om de aanschaf en het onderhoud van een gasvoertuig onhoudbaar te maken, en inflatie van de prijzen van elektrische voertuigen zal betekenen dat alleen de rijke klasse ze kan kopen. Op deze manier kan het establishment beweren dat ze “nooit auto’s hebben verboden”, maar alleen de economische omstandigheden hebben gecreëerd die het grootste deel van de bevolking dwongen om persoonlijk bezit op te geven.

Zodra we net zero-projecten als een geheel bekijken in plaats van alleen de stukken en onderdelen, wordt het duidelijk dat deze plannen niets te maken hebben met het redden van het milieu en de planeet en alles met centralisatie van macht.

Bronnen: Zero Hedge