Hoewel het Japanse ministerie van gezondheidsbeleid mensen aanmoedigt om Covid-prikken te nemen, hebben ze benadrukt dat de injecties niet verplicht zijn.

Het beleid in Japan is er een waarbij geïnformeerde toestemming en vaccinverwondingen moeten worden gemeld om mogelijke bijwerkingen te documenteren.

Als zodanig heeft Japan onlangs de prikken gelabeld met een waarschuwing over myocarditis en andere risico’s.

Brownstone meldt: Het Japanse ministerie van Volksgezondheid stelt: “Hoewel we alle burgers aanmoedigen om de COVID-19-vaccinatie te nemen, is het niet verplicht. Vaccinatie wordt alleen gegeven met toestemming van de te vaccineren persoon na de verstrekte informatie.”

Verder stellen ze: “Laat u alstublieft naar eigen inzicht vaccineren, waarbij u zowel de effectiviteit bij het voorkomen van infectieziekten als het risico op bijwerkingen begrijpt. Zonder toestemming wordt er niet gevaccineerd.”

Ten slotte stellen ze duidelijk: “Dwing alsjeblieft niemand op je werkplek of degenen om je heen om zich te laten vaccineren, en discrimineer niet tegen degenen die niet zijn gevaccineerd.”

Ze linken ook naar een pagina ‘Advies over mensenrechten’ met instructies voor het behandelen van eventuele klachten als individuen op het werk te maken krijgen met vaccindiscriminatie.

Andere landen zouden er goed aan doen het voorbeeld van Japan te volgen met deze evenwichtige en ethische benadering.

Dit beleid legt de verantwoordelijkheid voor deze zorgbeslissing op passende wijze bij het individu of gezin.

We kunnen dit contrasteren met de benadering van het vaccinmandaat die in veel andere westerse landen wordt aangenomen. De VS bieden een casestudy in de anatomie van medische dwang uitgeoefend door een anoniem bureaucratisch netwerk.

Een bureaucratie is een instelling die enorme macht over u uitoefent, maar zonder verantwoordelijkheid. Dit leidt tot de bekende frustratie, vaak aangetroffen op kleine schaal bij de lokale RDW, dat je in bureaucratische kringen kunt rondlopen om problemen op te lossen of oneerlijke praktijken recht te zetten. Geen enkele echte persoon lijkt in staat te zijn je te helpen de dingen tot op de bodem uit te zoeken, zelfs als een goedbedoelende persoon je oprecht wil helpen.

Dit is hoe deze dynamiek speelt met dwingende vaccinmandaten in de VS. De CDC doet aanbevelingen voor vaccins. Maar het ethisch cruciale onderscheid tussen een aanbeveling en een mandaat vervalt onmiddellijk wanneer instellingen (bijvoorbeeld een overheidsinstantie, een bedrijf, werkgever, universiteit of school) eisen dat u wordt gevaccineerd op basis van de CDC-aanbeveling.

Probeer de rationaliteit van deze mandaten te betwisten, bijvoorbeeld in de federale rechtbank, en de mandaatgevende instelling verwijst gewoon terug naar de CDC-aanbeveling als de rationele basis voor het mandaat. De rechtbank zal het doorgaans eens zijn en zich uitstellen tot de autoriteit van de CDC op het gebied van volksgezondheid. De school, het bedrijf, enz. wijst dus de verantwoordelijkheid af voor de beslissing om het vaccin verplicht te stellen: “We volgen tenslotte gewoon de aanbevelingen van de CDC. Wat kunnen we doen?”

Maar ook CDC wijst verantwoordelijkheid af: “We maken geen beleid; we doen tenslotte maar aanbevelingen.”

Ondertussen is de vaccinfabrikant immuun en gevrijwaard van alle aansprakelijkheid of schade onder de federale wetgeving. Het heeft geen zin om naar hen toe te gaan als hun product – een product dat u niet vrijelijk hebt besloten te nemen – u schade berokkent.