Op maandag 6 september heeft het Europees Centrum voor Grondwettelijke en Mensenrechten (ECCHR) een aanklacht ingediend tegen vijf grote Duitse merken voor het gebruik van Chinese slavenarbeid in hun productieketen.

In de klacht van het ECCHR wordt beweerd dat onder meer luxekledingmerk Hugo Boss, supermarktketens Lidl en Aldi en kledingwinkels C&A profiteren van Oeigoerse slavenarbeid in de provincie Xinjiang.

Volgens DW vloeit de aanklacht voort uit een open onderzoek op basis van openbare informatie waarin de bedrijven hun leveranciers in Xinjiang vermelden.

Miriam Saage-Maass, directeur van ECCHR’s Business and Human Rights Program, zei dat ze gelooft dat deze Duitse bedrijven slechts een indicatie kunnen zijn van iets veel groters.

“We geloven echt dat die vijf eigenlijk maar een voorbeeld zijn van een veel breder en systematischer probleem. Het is zeer waarschijnlijk dat er nog veel meer bedrijven uit de regio inkopen’, zei activist Saage-Maass.

Aldi Group zei dat de beschuldigingen betrekking hebben op een van zijn leveranciers, Turpan Jinpin Knitting, van wie ze in 2019 stopten met kopen. Op dezelfde manier beweerde Lidl ook dat nadat vorig jaar beschuldigingen van dwangarbeid naar voren kwamen, het stopte met het inkopen van leveranciers in de regio Xinjiang.

De firma Hugo Boss ontkende zijn betrokkenheid bij dwangarbeid met een standaardverklaring waarin stond dat de ‘waarden en normen van het bedrijf werden nageleefd bij de productie van onze goederen en dat er geen overtredingen van de wet zijn’.

Saage-Maass bekritiseerde de dubbele moraal van de Europese Unie dat enerzijds de regeringen de mensenrechtenschendingen van de Chinese Communistische Partij veroordelen, terwijl regeringen achter de schermen handelsverdragen ondertekenen met het regime dat deze misdaden in stand houdt.

“Het is onaanvaardbaar dat Europese regeringen China bekritiseren vanwege mensenrechtenschendingen, terwijl Europese bedrijven misschien profiteren van de uitbuiting van de Oeigoerse bevolking. Het is hoog tijd dat de verantwoordelijken in de bedrijven ter verantwoording worden geroepen als vermoedens van dwangarbeid worden bevestigd”, aldus de ECCHR-directeur.

In zijn laatste dagen als president verklaarde Donald Trump, samen met Mike Pompeo, dat de vervolging van Oeigoeren in Xinjiang als genocide gold, en de regering-Biden heeft dit gehandhaafd.

Volgens Amerikaanse inlichtingenbronnen hield de CCP destijds ten minste drie miljoen moslim Oeigoeren vast in concentratiekampen, die door het Chinese regime een ‘rehabilitatiecentrum’ worden genoemd, waar ze naar eigen zeggen worden gebruikt om ‘potentiële terroristen’ van moslims te ‘hervormen’.

Al in maart 2020 publiceerde het Australian Strategic Policy Institute (ASPI), een Australische denktank, een gedetailleerd rapport over bedrijven die betrokken zijn bij de repressie van Oeigoeren in Xinjiang.

De bekendste bedrijven op de ASPI-lijst zijn BMW, Apple, Lacoste, Nintendo, Nike, Sony, Samsung en Google.

ASPI verzekert dat er een enorme hoeveelheid bewijs bestaat dat de CCP Oeigoeren vanuit Xinjiang naar fabrieken in het hele land brengt om ze te onderwerpen aan lange werkdagen, zonder betaling en zonder bewegingsvrijheid.

Met name toen de druk van de internationale gemeenschap toenam, kondigden bedrijven zoals Nike, Adidas en kledingketen H&M aan dat ze zouden stoppen met het kopen van katoen uit Xinjiang, wat vervolgens leidde tot een boycot op het vasteland van China, georganiseerd door de CCP.

Een andere grote groep die soortgelijke misstanden aan de kaak stelt, is Falun Dafa, een spirituele discipline van de Boeddha School die het Chinese regime sinds 1999 vervolgt.

Falun Dafa, dat naar schatting 100 miljoen aanhangers heeft, stelt al bijna twee decennia aan de kaak dat beoefenaars gedwongen worden om exportproducten te vervaardigen, zoals knuffels, eetstokjes, kammen, spiegels, kerstverlichting, enz.

Beoefenaars stellen aan de kaak dat ze meer dan 18 uur per dag in ongezonde omstandigheden verkeren, dat ze een quotum moeten halen en dat ze anders gemarteld worden, niet mogen slapen of naar de wc mogen.

Velen zijn onder zulke extreme omstandigheden gestorven.

De website Minghui, die zich toelegt op het documenteren van de vervolging, registreert bijna 4700 doden van beoefenaars in politiehechtenis.