Het World Economic Forum (WEF) krijgt van verschillende overheden achterdeurtoegang om sociale-mediaplatforms te controleren op zogenaamde ‘haatzaaiende uitlatingen’ en ‘desinformatie’.

Het WEF zegt dat deze stap hen in staat zal stellen online meningsuiting te reguleren, ongeacht of een gebruiker wel of niet bescherming van de vrijheid van meningsuiting heeft volgens de wetten van zijn land.

De elite van Davos wil toezicht houden op de toezichthouders, socialemediabedrijven en andere technologiebedrijven en de ultieme autoriteit worden over wat ‘haatzaaiende uitlatingen’, ‘misinformatie’ of desinformatie inhoudt.

Het WEF heeft herhaaldelijk opgeroepen tot het monitoren van uitspraken online, die zij niet goedkeuren via kunstmatige intelligentie (AI) of strikte moderatie.

Big Tech-bedrijven rechtvaardigen vaak de flagrante censuur van niet-reguliere standpunten door de ‘aanstootgevende’ informatie te omschrijven als ‘verkeerde informatie’ of ‘aanzetten tot haat’.

Om de zogenaamde ‘misinformatie’ te censureren, gebruiken Big Tech-bedrijven zoals Facebook uiterst linkse ‘factcheckers’ die de opdracht krijgen om het verhaal van de elite strikt te volgen.

Slaynews.com meldt: Met los gedefinieerde grenzen kunnen ‘fact checkers’ informatie censureren die in de categorieën ‘desinformatie’ of ‘verkeerde informatie’ valt, zonder ooit te hoeven bewijzen dat deze vals is.

Niet in de laatste plaats vanwege dit gebrek aan duidelijkheid vermoeden veel mensen dat deze sites zichzelf niet willen verklaren omdat er niets uit te leggen valt.

De censuurbeslissingen zijn willekeurig en gezichtsloze moderators kunnen iemand het zwijgen opleggen, ongeacht of hij zijn recht op het Eerste Amendement uitoefent of niet.

Deze tactieken zijn duidelijk bedoeld om een beleid te dienen of om een verhaal te beheersen, in plaats van om de gevreesde ‘desinformatie’ te bestrijden.

Nu mensen zien dat echte informatie en de vrijheid van meningsuiting worden stopgezet, vertrouwt het publiek deze pogingen om zogenaamd ‘desinformatie aan te pakken’ niet langer.

Om de falende censuuragenda aan te pakken heeft het WEF, wat het noemt, de Global Coalition for Digital Safety (GCDS) in het leven geroepen.

De GCDS heeft een document opgesteld met de titel ‘Typologie van online schade’.

Het beweerde doel van de GCDS is om zes categorieën van ‘schadelijke inhoud’ te definiëren die moeten worden gecensureerd.

Het WEF wil dat de door GCDS geschetste definities worden gebruikt om “multi-institutionele en grensoverschrijdende actie” te vergemakkelijken.

In het document prijst het WEF/GCDS de inspanningen van de niet-gekozen politici in de Europese Unie om de vrijheid van meningsuiting aan te pakken.

En terwijl ze de Digital Services Act (DSA) van de Europese Unie erkennen, wil de coalitie van het WEF de macht overnemen om op mondiaal niveau een ‘gemeenschappelijke fundamentele taal’ te bieden.

Het WEF stelt dat de DSA een beperkt bereik heeft omdat, in tegenstelling tot de “Typologie van online schade”, de EU-wetgeving niet mondiaal is.

Coalitieprojectleider Agustina Callegari benadrukt echter dat het overdragen van dergelijke macht aan het niet-gekozen WEF voor het algemeen belang is.

Callegari stelt dat de censuurinspanningen van het WEF evenwichtig zouden zijn in termen van “juridische, ethische, sociale, technologische en beleidsoverwegingen.”

Ze beweert ook dat er online toezicht zou worden gehouden op de meningsuiting op een manier die ‘geworteld is in internationale mensenrechtenkaders’.

De website van het WEF gaat verder met het gedetailleerd beschrijven van de zes categorieën, losse definities die het wil controleren.

De categorieën zijn:

“Bedreigingen voor de persoonlijke en gemeenschapsveiligheid”
“Schade aan gezondheid en welzijn”
“Haat en discriminatie”
“Schending van de privacy”
“Schending van de waardigheid”
“Misleiding en manipulatie” – “desinformatie” en “misinformatie”