Er wordt ons verteld dat klimaatverandering een crisis is en dat er een “overweldigende wetenschappelijke consensus” is.

“Het is een gefabriceerde consensus”, zegt klimaatwetenschapper Judith Curry in deze nieuwe video. Ze zegt dat wetenschappers een prikkel hebben om risico’s te overdrijven om ‘roem en fortuin’ na te jagen.

Dat weet ze omdat ze ooit alarm sloeg over klimaatverandering.

De media waren dol op haar toen ze een studie publiceerde die een dramatische toename van de orkaanintensiteit leek aan te tonen.

“We ontdekten dat het percentage orkanen van categorie 4 en 5 was verdubbeld”, zegt Curry. “Dit werd opgepikt door de media”, en toen beseften klimaatalarmisten: “Oh, hier is de manier om het te doen. Koppel extreme weersomstandigheden aan de opwarming van de aarde!”

“Dus deze hysterie is jouw schuld!” vraag ik haar.

“Niet echt”, glimlacht ze. “Ze zouden het toch hebben opgepikt.”

Maar Curry’s “intensere” orkanen gaven hen brandstof.

“Ik werd geadopteerd door de milieuorganisaties en de alarmisten en ik werd behandeld als een rockster”, vertelt Curry. “Overal naartoe gevlogen om politici te ontmoeten.”

Maar toen wezen sommige onderzoekers op hiaten in haar onderzoek – jaren met weinig orkanen.

“Als een goede wetenschapper heb ik onderzoek gedaan”, zegt Curry. Ze besefte dat de critici gelijk hadden. “Een deel ervan waren slechte gegevens. Een deel ervan is natuurlijke klimaatvariabiliteit.”

Curry was de ongebruikelijke onderzoeker die kritiek op haar werk bekeek en eigenlijk concludeerde ‘ze hadden een punt’.

Toen leerde het Climategate-schandaal haar dat andere klimaatonderzoekers niet zo ruimdenkend waren. De agressieve pogingen van alarmerende wetenschappers om gegevens te verbergen die suggereren dat klimaatverandering geen crisis is, werden onthuld in uitgelekte e-mails.

“Lelijke dingen”, zegt Curry. “Verzoeken om de Freedom of Information Act te vermijden. Pogingen om tijdschriftredacteuren te laten ontslaan.”

Het deed Curry beseffen dat er een “klimaatveranderingsindustrie” bestaat om alarmisme te belonen.

“De oorsprong gaat terug naar het … VN-milieuprogramma”, zegt Curry. Sommige VN-functionarissen werden gemotiveerd door “antikapitalisme. Ze haatten de oliemaatschappijen en grepen de klimaatverandering aan om hun beleid vooruit te helpen.”

De VN hebben het Intergovernmental Panel on Climate Change opgericht.

“Het was niet de bedoeling dat het IPCC zich zou concentreren op de voordelen van opwarming. Het mandaat van het IPCC was om te zoeken naar gevaarlijke, door de mens veroorzaakte klimaatverandering.”

“Vervolgens hebben de nationale financieringsinstanties alle financiering aangestuurd … ervan uitgaande dat er gevaarlijke gevolgen zijn.”

De onderzoekers kwamen er al snel achter dat de manier om financiering te krijgen was door alarmerende beweringen te doen over ‘door de mens veroorzaakte klimaatverandering’.

Dit is hoe “gefabriceerde consensus” gebeurt. Zelfs als een scepticus geld zou krijgen, is het moeilijker om te publiceren omdat tijdschriftredacteuren alarmerend zijn.

“De redacteur van het tijdschrift Science schreef deze politieke tirade”, zegt Curry. Ze zei zelfs: “De tijd van debatteren is voorbij.”

“Wat voor boodschap geeft dat?” voegt Curry toe. Dan beantwoordt ze haar eigen vraag: “Maak reclame voor de alarmerende papers! Stuur de andere niet eens ter beoordeling. Als je vooruitgang wilt boeken in je carrière, zoals aan een prestigieuze universiteit verbonden zijn en een groot salaris krijgen, een grote laboratoriumruimte hebben , veel subsidie krijgen, directeur van een instituut worden, er was duidelijk maar één weg te gaan.”

Dat is wat we nu hebben: een enorm door de overheid gefinancierd complex voor klimaatalarmisme.