Miljarden mensen over de hele wereld worden geconfronteerd met hongersnood als het Net Zero-beleid de productie van stikstofkunstmest uit fossiele brandstoffen verbiedt. Dit is de scherpe waarschuwing van twee Amerikaanse topwetenschappers die zeggen dat het uitbannen van van fossiele brandstoffen afgeleide stikstofmeststoffen en pesticiden “ertoe zal leiden dat ongeveer de helft van de wereldbevolking niet genoeg te eten heeft”. Ze voegen eraan toe dat het elimineren van Net Zero-kunstmest “wereldwijde hongersnood” zal veroorzaken.

In een veelomvattend artikel met de titel ‘Challenging ‘Net Zero’ with Science‘ stellen de emeritus-professoren William Happer en Richard Lindzen van respectievelijk Princeton en MIT, samen met geoloog Gregory Wrightstone, dat Net Zero – de wereldwijde beweging om fossiele brandstoffen en zijn uitstoot van kooldioxide en andere broeikasgassen – “wetenschappelijk ongeldig zijn en een bedreiging vormen voor het leven van miljarden mensen”.

De strijd om stikstofkunstmest wordt hard gestreden door groene activisten die pleiten voor een enorme vermindering van het gebruik ervan en voor het verplicht stellen van meer organische methoden. Dit kan zich uitstrekken tot fanatisme, zoals blijkt uit George Monbiot van The Guardian, die pleit voor een einde aan de afhankelijkheid van de landbouw:

Ook in de academische wereld wordt de basis gelegd voor minder keuze en voedsel. Onlangs suggereerden drie blaffende academici van de Universiteit van Leeds dat rantsoenering zoals tijdens de Tweede Wereldoorlog een effectieve manier zou kunnen zijn om de koolstofemissies te verminderen. Ook teruggrijpend naar de dagen van spam en toen spivs delen van de toeleveringsketen controleerden, was actrice Joanna Lumley, die een terugkeer naar een puntendistributiesysteem en een vorm van oorlogsrantsoenering heeft voorgesteld.

Terug op Planeet Realiteit publiceren de auteurs de onderstaande grafiek die een “opmerkelijke” toename van gewasopbrengsten laat zien nadat het wijdverbreide gebruik van stikstofkunstmest rond 1950 begon.

De auteurs maken een algemeen punt dat elke huidige of toekomstige overheidsactie die analyse van de rampzalige gevolgen van het terugbrengen van fossiele brandstoffen en CO2 tot Net Zero voor mensen met lage inkomens, mensen over de hele wereld, toekomstige generaties en de Verenigde Staten achterwege laat, “fataal gebrekkige wetenschap is en afschuwelijk overheidsbeleid”.

Happer en Lindzen stellen dat ze beroepsfysici zijn die zich al tientallen jaren specialiseren in stralingsfysica en dynamische warmteoverdracht. Deze zouden een integraal onderdeel zijn van de atmosferische klimaatwetenschap. Naar hun mening is alle Net Zero-regelgeving wetenschappelijk ongeldig. Samenvattend stellen ze dat de wetenschap is gebaseerd op gefabriceerde gegevens die cijfers weglaten die hun conclusies tegenspreken, bijvoorbeeld over extreem weer. Bovendien werken klimaatmodellen “niet”, terwijl IPCC-bevindingen “overheidsopvattingen zijn, geen wetenschap”. Bovendien worden de “buitengewone” maatschappelijke voordelen van CO2 en fossiele brandstoffen weggelaten, en wordt elke wetenschap die aantoont dat er geen catastrofaal risico op opwarming van de aarde bestaat, genegeerd.

Er worden tal van voorbeelden meegeleverd. De auteurs citeren professor Steven Koonin, een voormalig staatssecretaris van Wetenschap van president Obama, die in zijn recente boek Unsettled opmerkt dat “waarnemingen die meer dan een eeuw teruggaan, aangeven dat de meeste soorten extreme weersomstandigheden geen significante verandering vertonen. “. Koonin zou “meerdere flagrante voorbeelden” laten zien van zowel het fabriceren van gegevens als het weglaten van tegenstrijdige gegevens over extreem weer in het Fourth Climate Science Special Report (CSSR) van de Amerikaanse regering van 2017. Het rapport beweert dat er duidelijke veranderingen waren in extreme temperaturen in de VS. Het aantal records bij hoge temperaturen dat in de afgelopen twee decennia is gevestigd, is “veel groter” dan het aantal records bij lage temperaturen, beweert het.

John Christy is een professor in de atmosferische wetenschap en de klimatoloog van de staat Alabama. Hij volgde de onderstaande grafiek met het percentage Amerikaanse weerstations dat de 100 ° F overschreed op bijna 1.000 stations in het hele land.

Koonin vat het bewijsmateriaal over extreme temperaturen samen door op te merken: “Het jaarlijkse aantal geregistreerde hoge-temperatuurrecords vertoont geen significante trend in de afgelopen eeuw, noch in de afgelopen 40 jaar”. Happer en Lindzen observeren een neerwaartse trend in hoge temperaturen gedurende bijna 100 jaar, terwijl de CO2-emissies zijn gestegen, en “suggereert respectvol” dat elk bureau dat hittegolven en hoge temperaturen analyseert “de wetenschappelijke verplichting heeft om de wetenschappelijke methode toe te passen op tegenstrijdige feiten en te vermijden feiten te verzinnen”.

Koonin merkt op dat de CSSR-grafiek met zijn alarmerende kop een “schoolvoorbeeld is van het fabriceren van gegevens”. De CSSR-grafiek geeft geen temperatuurgegevens, maar de “ongebruikelijke verhouding” van recordhoogtes tot dieptepunten. Het is “schokkend misleidend”, zegt hij. Deze dingen zijn belangrijk, concludeert Koonin. Het valse idee van vaker voorkomende hoge temperaturen in de VS zal waarschijnlijk latere rapporten “vervuilen”. Het zou ook van belang moeten zijn voor degenen die de “onbetwistbare autoriteit van beoordelingsrapporten” verkondigen, inclusief de media, die dergelijke misleidende conclusies uitdragen.

De auteurs zijn duidelijk niet onder de indruk van het werk van het IPCC van de Verenigde Naties. Ze merken op dat het proces van het samenstellen van rapporten wordt beheerst door twee regels: alle samenvattingen voor beleidsmakers (SPM’s) worden regel voor regel goedgekeurd door de regeringen van de lidstaten, en deze SPM’s negeren alle inconsistente conclusies die wetenschappers schrijven voor IPCC-rapporten.

Eind vorig jaar vertelde Melissa Fleming, staatssecretaris voor Global Communications bij de Verenigde Naties, op een seminar over ‘desinformatie’ van het World Economic Forum dat “we de wetenschap bezitten” rond klimaatverandering. We denken dat de wereld het zou moeten weten, vervolgde ze, dus werkten we samen met Google om ervoor te zorgen dat alleen VN-resultaten bovenaan verschijnen. Happer en Lindzen citeren wijlen Nobelprijswinnaar voor natuurkunde Richard Feynman die zei:
“Geen enkele regering heeft het recht om te beslissen over de waarheid van wetenschappelijke principes. De legitimiteit van wetenschappelijke inhoud wordt bepaald door de wetenschappelijke methode. Geen van de IPCC SPM’s, modellen, scenario’s en andere bevindingen die beweren dat gevaarlijke klimaatopwarming wordt veroorzaakt door CO2, broeikaseffect gasemissies en fossiele brandstoffen is geldige wetenschap; het zijn slechts de meningen van IPCC-regeringen.”

Bronnen: Daily Sceptic