Luister naar dit Artikel

In navolging van haar illustere voorganger Josef Goebbels heeft mevrouw Ursula Von der Leyen, ongekozen president van het “Vierde Rijk”, censuur opgelegd. In de eindeloze wijsheid van haar kleine brein heeft mevrouw Von der Leyen besloten dat de inwoners van de EU, die de covid-doodsprikken hebben overleefd of er aan zijn ontsnapt die ze hen probeerde op te dringen met haar Pfizer-trawanten, niet mogen worden blootgesteld aan Russische propaganda… Voor hun eigen bestwil natuurlijk, want dat is wat autocraten altijd opvoeren als de belangrijkste rechtvaardiging voor het opleggen van censuur. “Wij bepalen wat goed voor je is”, zeggen die mensen graag. Net als die partner in crime van Von der Leyen, vertelt Blofeld ons vanuit zijn Zwitserse retraite: “you vill own nussing but you vill bee heppy.”

De EU-censuur is echter nog niet voltooid, maar gaat vooruit. De ganzenstappen van de censuur en hun colonnes van laffe collaboranten zijn overal in het socialemedialandschap te horen. Alle nieuwsinformatie die niet naar de zin is van de heersers, wordt gebrandmerkt als ‘nepnieuws’ of ‘desinformatie’.

Als zoveel mensen lange tijd in het ongewisse worden gehouden over zoveel onderwerpen, is het geen verrassing dat de meeste Europeanen geen idee hebben van wat er werkelijk gebeurt in Oekraïne. Natuurlijk heeft Rusland de operatie al gewonnen, maar de Europese staats- en bedrijfsmedia houden vastberaden een leugenachtig verhaal vast en verspreiden dagelijks grote hoeveelheden nepnieuws en desinformatie. Als het maar vaak genoeg wordt herhaald, zal elke leugen uiteindelijk klinken als de waarheid. Dr. Goebbels wist dit en mevrouw Von der Leyen weet het ook. Onnodig te zeggen dat dit een zekere gemoedsrust creëert, zij het een valse.

De Europese staats- en bedrijfsmedia zijn al meer dan tien jaar bezig met bashen op Rusland en Poetin en zijn erin geslaagd het publiek er (deels) van te overtuigen dat Rusland op geen enkele manier kan winnen van Oekraïne. Suggererend dat Poetin gek en wanhopig genoeg zou zijn om een oorlog tegen de NAVO te beginnen, zijn ze ook bezig het publiek voor te bereiden op een conflict met Rusland.

Afgezien van het feit dat Russische wapens veel beter en technologisch geavanceerder zijn dan wat dan ook in het NAVO-arsenaal, worden westerse strijdkrachten van binnenuit vernietigd. Zoals ze in Engeland doen, door ‘mannelijk gecodeerde’ woorden zoals ‘schutter’ af te schaffen en het gebruik van termen als ‘chap’ te verbieden. De strijdkrachten van de NAVO laten massaal vrouwen toe, in die mate dat in sommige landen tot twintig procent van het personeel vrouw is. Vrouwen worden toegelaten in gevechtsrollen, zelfs in speciale eenheden. Gezien het feit dat vrouwen geen partij zijn voor mannen in welke fysieke wedstrijd dan ook, betekent dit dat de kwaliteit van de mankracht (een verboden term!!) overal in de NAVO dramatisch is gedaald. In dit verband moet worden opgemerkt dat in de atletiek, afhankelijk van de discipline, mannen consequent tussen de tien en vijfentwintig procent beter presteren dan vrouwen. Tel daarbij op dat in zeker acht NAVO-landen de minister van Defensie een vrouw is, en het wordt duidelijk dat de NAVO niet langer een organisatie is om serieus te nemen.

Hoe dan ook, in de vaste overtuiging dat de neonazistrijders van Oekraïne bezig zijn Rusland te verslaan, richten Europeanen zich op andere zaken, zoals waar ze hun zomervakantie doorbrengen. En meteen voelen ze zich schuldig, want ze horen en lezen over de opwarming van de aarde en zijn er inmiddels van overtuigd dat het allemaal hun schuld is. Ze horen en lezen over de duizenden jonge mannelijke moslims en Afrikanen die zo dol zijn op het ‘Westen’, de vrouwen en de genereuze aalmoezen dat ze naar Europa komen om te grijpen wat ze kunnen.

De goedgelovige Europeanen horen en lezen over de vele manieren waarop de wereld die ze geërfd hebben voor hun ogen wordt vernietigd. Maar diezelfde ogen willen niet zien of registreren wat er werkelijk aan de hand is. De resulterende cognitieve dissonantie wordt bedolven onder een onophoudelijk propagandaspervuur.

In de zeldzame gevallen dat ze mogen stemmen, of liever gezegd worden opgedragen, brengen ze plichtsgetrouw hun stem uit bij verkiezingen die op duizend manieren zijn vervalst. Een zeer effectieve manipulatiemethode is het publiceren van peilingen voorafgaand aan de verkiezingen. Wanneer de verkiezingsuitslag niet in overeenstemming is met de voorspellingen, verklaren de staats- en bedrijfsmedia dit als een aardverschuiving of een verrassing. Toch zijn echte verrassingen uitgesloten vanwege de strenge controles waaraan partijen en kandidaten mogen deelnemen. Natuurlijk zullen er nooit echte verrassingen zijn, want geen enkele staat zal zijn lot laten beslissen door middel van openbare verkiezingen.

Toch denken Europeanen, net als gehoorzame en goedgelovige burgers over de hele wereld, er nooit over na waarom zij stemrecht zouden hebben. Uw stem betekent eigenlijk niets en als dat wel zo was, zou u geen stemrecht hebben. Beslissingen worden altijd genomen door elites, wat op zich niet slecht is zolang zulke elites zich houden aan het adagium van ‘noblesse oblige’. Bij het nemen van beslissingen moet het algemeen belang altijd de leidraad zijn. Maar Europese elites mogen niet volgens dat principe opereren, omdat er sinds 1945 geen autochtoon Europees gemeenschappelijk goed meer is.

Sinds de VS tijdens de Tweede Wereldoorlog een groot deel van Europa hebben veroverd, hebben ze het onder militaire bezetting gehouden. In wezen verschilt het door de VS bezette Europa, georganiseerd in de NAVO en de EU, niet van die delen van Latijns-Amerika waar de VS al sinds 1898 de touwtjes in handen hebben. Het belangrijkste verschil tussen de twee is dat in het door de VS gedomineerde Latijns-Amerika, mensen honkbal hebben aangenomen als een nationale sport terwijl ze trouw blijven aan hun moedertaal Spaans. In het door de VS gedomineerde Europa zijn mensen trouw gebleven aan hun favoriete sport: soccer, of voetbal zoals hun imperiale opperheren het noemen, maar schakelen steeds vaker over op het Engels ten koste van hun moedertaal.

Het meeste van wat er vandaag mis is met Europa komt voort uit de toestand van de Amerikaanse bezetting. Geen enkel imperium zal nationalisme in welke vorm dan ook goedkeuren. Dat is precies de reden waarom sinds de jaren zestig hervormingsstrategieën voor gezinnen en naties worden ingevoerd. Het begon met Feminisme, “seksuele bevrijding” en de verspreiding van een visueel prominente mannelijke homoseksuele subcultuur. Vandaag gaat het allemaal over “woke” en over genderwaanzin. De hele agenda wordt officieel omarmd door de Amerikaanse regering als onderdeel van haar waardesysteem. Hoewel de VS niet ongevoelig zijn voor deze gekoesterde innovaties, worden ze uiteindelijk beschermd door hun geografische ligging tussen twee uitgestrekte oceanen en zullen ze de vruchten blijven plukken van de economische superioriteit die ze al meer dan een eeuw genieten.

Er is maar één uitweg uit de puinhoop waarin Europa zich momenteel bevindt, en dat is dat Rusland de speciale militaire operatie in Oekraïne voltooit. De ware contouren van die overwinning en de bredere implicaties ervan worden steeds zichtbaarder: de hele kust van de Zwarte Zee wordt onderdeel van Rusland, West-Oekraïne wordt verdeeld tussen Polen, Hongarije en Roemenië en wat overblijft van de Oekraïne, zo’n tweehonderd duizend vierkante kilometer overwegend vruchtbaar land, gelegen rond Kiev, zal een Russische vazalstaat worden.

Het is wat moeilijker voor te stellen wat er met de rest van Europa zal gebeuren: de NAVO en de EU zullen waarschijnlijk instorten, maar zal dat resulteren in een terugtrekking van de VS uit zijn Europese vazalstaten?

Met de culturele en sociale ondergang van het door de VS bezette Europa is het nu Rusland dat de belichaming is geworden van de Europese waarden en cultuur. Als zodanig heeft Rusland opnieuw een historische verantwoordelijkheid, eerder een missie, om de rest van Europa te bevrijden en terug te geven aan de Europese cultuur.

In de 19e eeuw bevrijdde Rusland Europa van de Franse overheersing, in de 20e eeuw redde Rusland (als de USSR) Europa van de Duitse overheersing, en het spreekt voor zich dat Rusland in de 21e eeuw Europa zal bevrijden van de VS.

Bronnen: The Unz Review