Van een democratie in Nederland is geen sprake meer en de media en daaronder versta ik ook de wat zich nu de alternatieve media noemt weigeren op enkelen na om onderzoek te doen en onthouden landgenoten belangrijke feiten. Veel van deze huidige alternatieve media hebben op onrechtmatige wijze zich sites toegeëigend, ontdaan van content en houden hun lezers vast in twijfel en blijven komen met doem en angst scenario’s. De kleptocratie en leugen cultuur waarin wij zijn beland was doorgedrongen op alle fronten. Gelukkig stort dit kaartenhuis nu in en beseffen steeds meer waarin wij zijn beland en komen voor zich zelf op.

Hieronder het verhaal van Rebecca wat een voorbeeld is waar honderdduizenden Nederlanders mee zijn geconfronteerd. Jullie kunnen vele gezinnen helpen door deze informatie zo veel mogelijk te verspreiden.

Universe is magic and love is the key

Anton

 

Beste bezoeker van Anton Teuben.nl. Mijn naam is Rebecca en ik ben de partner van Anton en wil jullie graag deelgenoot maken van de avonturen die wij de afgelopen jaren hebben moeten doorstaan.

KLOKKENLUIDER ZIJN< JE MOET HET MAAR DURVEN

Reisverslag van een tijdelijk aardbewoner, getergd en in de spagaathouding

Ieder mens heeft een verhaal te vertellen, iedereen maakt dingen mee in het leven. Dat maakt mij niet uniek of bijzonder. Toch kies ik ervoor om mijn verhaal te vertellen, omdat ik ervan overtuigd ben dat je er iets in herkent of je je erdoor geïnspireerd voelt tijdens deze fase van ontwaken.

Een aantal levens geleden kwam ik hier op aarde om een missie uit te voeren, iets prijs te geven over de werelden waar ik vandaan kwam. Ook ik was totaal vergeten wie ik was en kwam in de verleiding om mijzelf te verlagen in een vorig leven. Dat dit gevolgen heeft voor mijn huidige leven heb ik ondervonden.

Als kind kon ik mij nog veel herinneren van andere dimensies, zoals het bestaan van buitenaards leven, engelen, gidsen en kon nog makkelijk ‘voelen’. Dit raakte ik onderweg gedeeltelijk kwijt door opvoeding, kerk en school. Was dat even schrikken! Gelukkig kwam alles gaandeweg weer terug en ontdekte ik dat ik een universeel bewoner ben. Wat een opluchting!

Wie ben ik in dit aardse leven? Rebecca, 36 jaar, moeder van Melissa van bijna 12, vriendin van Anton Teuben en medeverzorger van twee poezen, Koetje en Kruisje. Ervaringsdeskundige Mind Control en dwarsligger oude wereld.

Ik voelde heel sterk de drang aan iets unieks bij te dragen, iets nieuws uit te vinden. Ik wist dat er zich meer onder onze voeten bevond en er geesten, engelen, elfen en buitenaardse levensvormen bestaan. Het hele ascentie gebeuren vind ik toch ‘redelijk’ origineel. Dit hebben we nog niet eerder gedaan! In een visioen zag ik mezelf staan op een verhoging en zou de mensheid wel even vertellen hoe de wereld in elkaar zat! Maar de werkelijkheid lag iets gecompliceerder, zoiets als je snel willen voortbewegen door een moeras.

Ik was en ben creatief, kon altijd mooi tekenen, toneelspelen en eindeloos fantaseren. Maar op school moest ik leren rekenen en daar had ik totaal geen zin in. Dit had zo zijn gevolgen in de trant van blijven zitten. Een bevestiging van ’je voldoet niet’, je sluit niet aan. Een met verstrekkende en misleidende gevolgen voor mijn aard. Dit herhaalt zich nu via mijn dochter en ik kan er niets tegen doen.

Vertaalslag 5e dimensie: dat kan ik dus wel. Ervoor kiezen erboven te blijven staan.
(zie hiervoor de uitstekende zelfhulptechnieken zoals de Schumann resonantie en de MIR methode).

Op jonge leeftijd wist ik dat ik later een kind op de wereld zou zetten en dat dit een meisje zou worden. Haar ziel ken ik ook. Voor ik zwanger werd van haar, stond haar ziel aan mijn bed en vertelde mij ‘i’m chosing you as my new mother.’

Zo geschiedde, mijn dochter kwam en ik belandde na het beëindigen van een zeer destructieve relatie met mijn ex in een enorm ontwakingsproces; begon aura’s waar te nemen, leerde over hoe de wereld met haar instituten werkelijk in elkaar stak. Ervoer eenheid met stoeptegels en plastic zakken. Ofwel ik besefte dat alles bestaat uit energie en kon daardoor de bestaande structuren onmogelijk nog serieus nemen.

Vertaalslag 3e dimensie: mevrouw heeft last van psychoses
Vertaalslag 5e dimensie: ik ontwaak en ascendeer

In 2009 ontmoette ik mijn huidige partner Anton en al snel groeiden wij naar elkaar toe. In gedeelde werkzaamheden en in de liefde. Voorafgaand probeerde ik nog een geaccepteerde aardbewoner te zijn door een opleiding te doen, deze heb ik maar gestaakt met bezorgde ouders als resultaat.

Vertaalslag 3e dimensie: ‘Oh jee, wat zullen mijn ouders wel niet zeggen? Hij is 30 jaar ouder en een klokkenluider.’ ‘Je vergooit je leven!’
Vertaalslag 5e dimensie: ‘De groeten, op zielniveau zijn we gelijk, en innerlijk voel ik dat dit de weg is.’

Werkwijzen tegenwerking oude wereld

In de jaren dat ik en vele anderen zich met hart en ziel hebben ingezet om informatie te delen is het ons niet aan komen waaien. Onze websites zijn ons afgenomen, wij zijn afgeschilderd als fantasten en leugenaars, zijn meermaals bestolen van onze bezittingen, onze collega’s, familie en vrienden werden tegen elkaar opgezet. Het werken is ons vaak onmogelijk gemaakt en zijn afgeluisterd en geïnfiltreerd door overheidsdiensten. Daarnaast heb ik hevig geleden aan een zware vorm van PMS, waardoor ik maandelijks 2 weken uitgeschakeld was.

In 2014 raakten wij ons huis kwijt (door het voorgaande) en enige tijd later vond Anton een huis in het noorden van het land. Eerst dacht ik nog, ik wil zo min mogelijk verandering voor mijn dochter, anders moet ze weer naar een andere school dus probeerde ik via urgentie aan een woning in de buurt van haar school te komen. Helaas werd dit verzoek afgewezen, want ik had toch onderdak? (op kamers bij mijn moeder in huis..) waardoor ik met mijn dochter gedwongen werd te blijven inwonen bij mijn moeder. En met een gemiddelde wachttijd van 4 tot 6 jaar geeft dat niet veel perspectief. Als ik wel zou verhuizen naar Groningen moest ik mijn ex-partner (die nog nooit alimentatie heeft betaald en vanwege psychische problemen in een instelling verblijft) een fors bedrag betalen van de rechter.
Na een melding bij jeugdzorg van haar basisschool en grootouders (vz) ism het wijkteam, de wijkagent, de rechter, de advocaat (vz) werd alles alleen maar erger. Als toppunt vermeld ik mijn broer, die ook wel eea wist te vertellen over mij; ik zou volgens hem in een fantasiewereld leven terwijl hij zelf fervent verzamelaar is van StarWars items(!) Ik werd als moeder in een hoek gedrukt door leugens en insinuaties en stelselmatig werd een verwijdering tussen mijn dochter en mij geforceerd. Volgens het rapport van de kinderbescherming moet mijn dochter binnen afzienbare tijd weer bij mij terug keren. Maar helaas heeft jeugdzorg andere plannen en besloten dat zij blijft wonen op haar huidige adres. (niet bij mij dus) En hup, een UHP en OTS waren zo geregeld. Ik mag blij zijn als er weer een normale verstandshouding ontstaat en ik haar een keer een weekend heb. Maar daarvoor gaat het nu over diverse schijven en gaat het GGD zich er ook nog mee bemoeien, want wellicht kunnen ze wel een ‘catchy’ labeltje plakken op mijn dochter?

Daar sta je dan met lege handen.

.
Hoe nu verder-in de spagaathouding

Als je je nek uitsteekt ben je zwaar de pisang, dat is inmiddels voor mij een feit. Verdrietig, maar als ik niks doe, wie doet het dan wel? Moet ik dan mijn kop maar in het zand steken en mijn mond houden? Het kan je behoorlijk in de war brengen dat je enerzijds geld moet verdienen om je rekeningen te betalen, anderzijds je je met geen enkele job kunt conformeren, omdat je weet dat er op elk level sprake is van onzuiverheid en bedrog. Conclusie: je weet teveel en kunt niet meer terug!

Ik ben juist door dit achterhaalde systeem (oa scholing en werk) compleet de weg kwijt geraakt en pik het niet langer. Het is nu tijd voor openheid en eerlijkheid. Ja, ik heb als mens ook fouten gemaakt en heb karmische thema’s mogen uitwerken, om ervan te leren. En nu ben ik klaar, klaar met deze wereld en laat mijn rugzak met ellende los en vertrek zonder bagage naar de nieuwe wereld. Ik heb namelijk geen zin om aan de grens gepakt te worden met meegesmokkelde staten van onafgerond bewustzijn.*

*quote uit het ‘handboek voor de tijdelijke bewoners van planeet aarde’ van Zoev Jho en Diana Luppi

In de nieuwe wereld is er geen ruimte meer voor het spelen van verstoppertje, ik kan mezelf in de spiegel aankijken en zeggen: je bent er en je bent het waard!

Ik ben mijn kind (tijdelijk) kwijtgeraakt door deze taak, dat moet ik nu even accepteren. Maar is dat echt zo? Moet ik nu schoorvoetend en met hangende pootjes alles opvolgen wat mij opgedragen wordt? Meewerken aan allerlei opgelegde dwangmaatregelen ten behoeve van mijn dochter? Instanties die mij en ons als gezin op slinkse wijze hebben benadeeld? Dacht ‘t niet.

Wanneer je tot je aller-diepste punt gezakt bent, je door de trechter gehaald bent en je je gemangeld voelt maak je de keuze om of te verzuipen of je staat op en zegt ‘nu is het genoeg.’

Vertaalslag 3e dimensie: ik ben zielig, voldoe niet aan de norm en zit in een slachtofferrol
Vertaalslag 5e dimensie: ik laat mijn pijn toe, bekijk dit en laat het los. Ik ben mijn allergrootste vriend(in)

De druppel en de emmer

De oude wereld is aan het afsterven en zal zijn uiterste best doen om mij nog even terug te trekken, maar helaas voor deze is dat niet meer mogelijk, ik ben hier bovenuit gegroeid en kan dit niet meer serieus nemen. Net zoals bij de stoeptegels en de plastic zakjes.
Ja, er is nog wat geschreeuw uit de emmer, deze geef ik even een rammel. ‘Shusch’ ik kijk er van boven af in en zie voorheen indrukwekkende instanties en mensen die dachten het goed te doen veranderd in kabouters van microformaat. In de emmer, schreeuwend om aandacht.

Mijn dochter moest ik nog even achterlaten in die emmer. Deels haar recht om de ervaring van een aards leven op te doen, deels de ontkenning van derden die haar vasthouden en beïnvloeden.

Rekje en strekje

Rekken en strekken dus. Velen doen dit door naar de sportschool te gaan, ik doe dit met mijn bewustzijn. Ik ben supersportief als het gaat om geestelijke spanbaarheid. Vallen, opstaan, een stap voorwaarts, drie terug. Groeien, openstellen voor contact met andere dimensies, denken dat de oude wereld gelijk heeft, nee toch niet. Opkijken tegen mensen met een naam, jezelf als minderwaardig zien. En door alle ellende heen inzien dat je er mag zijn om wie je bent, met al je kennis en aangeboren talenten, ondanks niet verworven maatschappelijke status. (lees: diploma’s)

Je onttrekken aan een wereld die haar status aan het verliezen is. ‘De zero’s will be hero’s’, zei David Wilcock in een eerder verslag. Ik zie inmiddels in dat ik een voorloper mag zijn met alle gevolgen van dien. De wegvoorbereider en degene die ondanks dat ik niet graag op de voorgrond wil staan, geen andere keuze heeft.

Wat leert mij dit alles? Mezelf zijn. Ik kan helemaal niemand redden, al heb ik ook last gehad van het Messias complex. Ik ben alles kwijtgeraakt, mijn spullen, mijn werk bij Niburu, mijn woonplekken, mijn waardigheid, mijn dochter moet ik (even) loslaten, opdat zij uiteindelijk ook haar eigen keuze maakt in welke wereld zij thuishoort. Dat is een zware les om te leren.

Je kunt enkel jezelf redden en hopen dat je ander hiermee inspireert hetzelfde te doen. Verder doe ik mijn werk door mijn verhaal te delen, opdat je er een stuk herkenning of kracht uit kunt putten. Wellicht inspireert het jou om eens diep naar binnen te gaan en je af te vragen ‘wie ben ik nu eigenlijk echt’ of ‘ben ik wel mezelf of doe ik alsof?’ Houd jij je braaf aan opgelegde regels, uit angst voor de gevolgen als je dit niet doet?
Dat is ascentie ofwel je ontwikkelen tot een zelfstandig denkend en voelend wezen. Een wezen dat zich herinnert waar het vandaan kwam, voor je hier op aarde kwam. Van een minder krankzinnige planeet of dimensie, Want een ding is zeker, zo krankzinnig als dat het hier op deze aarde aan toe gaat, zo is het nergens in het hele universum. Wat hier voor geestelijke gezondheid doorgaat, daar krijgen ze er in de rest van het universum de koude rillingen van!

En weet; liefde is de basis van alles en sterft nooit. Diezelfde liefde brengt uiteindelijk alles weer bijeen. Op micro maar ook op macro niveau.

Met vriendelijke groeten,

Rebecca

www.antonteuben.nl