Luister naar dit Artikel

Zo havik-achtig als presidentiële koploper Hillary Clinton ook mag zijn, het feit dat de regering-Obama aandringt op directe oorlog in Syrië voordat ze zelfs een kans kreeg om te worden verkozen doet ernstige vragen rijzen over de urgentie achter de push van de Amerikanen die ten grondslag ligt om de Syrische president Bashar al-Assad uit de macht te zetten.

Alleen al deze week, zette Rusland haar S-300 grond-lucht raketten in aan de westkust van Syrië in een actie om elke dreiging van US-coalitie luchtaanvallen preventief tegen te gaan. De beweging kwam kort na een aantal meldingen in de corporate media waarin werd beweert, dat de regering-Obama nadacht over directe aanvallen op Syrische troepen.

De Amerikaanse coalitie richtte zich op Syrische troepen zoals onlangs in september van dit jaar in een aanval die volgens Assad zelf, meer dan een uur duurde. Ten minste 80 soldaten werden gedood, terwijl nog eens 100 of meer gewond raakten. Een ISIS oprukking volgde vrijwel onmiddellijk.

Geen excuses of compensatie werden aangeboden, en de Verenigde Staten leek nauwelijks te huiveren bij het idee van 80 soldaten (die ISIS militanten bevochten), die hun leven verloren als gevolg van hun luchtaanvallen. De implicatie van deze recente aanval is dat de U.S. geen probleem zal hebben een soortgelijke aanval te lanceren op korte termijn.

Maar Rusland bleek een probleem voor de gezonde leden van het militair-industrieel complex omdat het steeds duidelijker is geworden dat de Verenigde Staten niet kan ingrijpen in Syrië, zonder eerst met Rusland om te gaan. Tot op heden speelde de Amerikaanse regering een spelletje “chicken” met Rusland om te zien wat er voor nodig zou zijn om ervoor te zorgen dat de Russen het Syrische regime in de steek zouden laten. Echter, de betrokkenheid van Rusland in het Syrische conflict is alleen maar toegenomen in de afgelopen jaren, en dat lijkt niet snel te gaan veranderen.

In combinatie met de inzet van de S-300 raketten, maakte Russisch Generaal Igor Konashenkov duidelijk in een verklaring dat “elke raket of luchtaanvall op het gebied gecontroleerd door de Syrische regering een duidelijke bedreiging voor de Russische militairen zou creëren” en kan worden neergeschoten door het S-300 afweersysteem.

Gezien het feit dat de VS coalitie de enige luchtmacht is die een bedreiging voor het Syrische regime vormt (de verschillende terreurnetwerken in Syrië hebben geen luchtmacht – althans niet officieel), is de verklaring duidelijk bedoeld als een waarschuwing aan hun Amerikaanse tegenhangers.

Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov, een meesterbrein van de diplomatie, verzacht de toon van woorden van Konashenkov door vermelding dat de raketsystemen zuiver defensief zijn en geen bedreiging vormt voor iedereen. Het meest opvallend was echter het feit dat Lavrov dit zei in een persconferentie met de Franse minister van Buitenlandse Zaken Jean-Marc Ayrault (Frankrijk is een groot voorstander van het verwijderen van Assad, wat betekent dat Lavrov in wezen een ontmoeting had met één van zijn grootste tegenstanders in Syrië).

De dreigementen van Rusland, met suiker-bekleed of niet, zijn meer dan een poging om stoere taal te spreken op het internationale toneel. De Russische regering neemt blijkbaar deze potentiële oorlog serieus; het begon rampbestrijdingsoefeningen op dinsdag die de deelname van zowel de overheidsambtenaren en burgers omvatten, volgens de Russische regering (het is vermeldenswaardig dat de details van deze oefening aantoonbaar werden overdreven door westerse media).

De Verenigde Staten, aan de andere kant, blijft een gevaarlijk spel spelen door deze oorlog verder nodig te pushen. De Verenigde Staten geleide coalitie heeft geen wettelijke basis om militair in Syrië actief te zijn, hetzij door middel van hun eigen binnenlandse wetgevende instellingen of via de Verenigde Naties. Russische hulp werd formeel verzocht door het Assad-regime, die op dit moment een zetel houdt houdt bij de U.N. Dit geeft de Russische campagne een air van legitimiteit.

Maar de Verenigde Staten blijft zich een bijzonder voorrecht (die alleen Israël kan wedijveren) geven door aan te dringen dat het Amerikaanse leger het recht heeft om zich te verdedigen tegen de Russische anti-raketafweersystemen op Syrisch grondgebied. Toch stellen zij, dat het Syrische regime niet het recht heeft om zich te verdedigen tegen meerdere grond en lucht invasies in hun eigen land.

Hoewel westerse media zich bljft richten op mogelijke rol van Rusland in het hacken van de Amerikaanse verkiezingen en de fouten in het Syrische conflict, zal de weg naar de oorlog die onze leiders nemen ons allemaal ernstig raken, wat betekent dat we het ons niet kunnen veroorloven om de media hier onverantwoordelijk verlag van te laten doen.

bron: theantimedia.org