Luister naar dit ArtikelDertig jaar geleden was de diversiteit van de wereld van de media breed. In 1983, maakten zo’n 50 bedrijven “de media” in de VS en de wereld. Uiteraard, met zo veel bedrijven die strijden om luisteraars, kijkers en lezers, was de concurrentie intens, niet alleen voor het publiek, maar ook voor adverteerders.
Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren
Terug naar 2014: Vandaag de dag is deze sector van mediabedrijven teruggebracht tot slechts een half dozijn bedrijven: Time Warner, Disney, Murdoch’s News Corporation, Bertelsmann van Duitsland, Viacom (voorheen CBS) en General Electric-eigendom van NBC.
In een woord, dat is behoorlijk eng. Zoals waargenomen door The Economic Collapse blog:
Deze corporate kolossen beheersen het meeste van wat we zien, horen en elke dag lezen. Zij zijn eigenaar van tv-zenders, kabel-kanalen, filmstudio’s, kranten, tijdschriften, uitgeverijen, platenmaatschappijen en zelfs veel van onze favoriete websites. Helaas, de meeste mensen stoppen niet eens om na te denken over wie ze de eindeloze uren van nieuws en entertainment voedt wat ze voortdurend tot zich nemen.
‘De gemiddelde Amerikaan kijkt 153 uur tv per maand’
Kan het de meeste Amerikanen überhaupt nog wel wat schelen wie eigenlijk eigenaar is van de media waar ze aan worden blootgesteld? Waarschijnlijk niet, maar dat zou zeker wel moeten.
Ter vergelijking, denk eens na over wat “media” in een autoritair land als, bijvoorbeeld, China, of Venezuela of Cuba, of Oost-Duitsland ten tijde van de koude oorlog en de Sovjet-Unie; de inwoners van die landen werd hun “nieuws” met de (staats)paplepel ingegoten en deze “informatie”, was niets meer dan pure door de overheid gecreëerde propaganda.
Vandaag de dag zijn er zo weinig media-bedrijven in de Amerikaanse (en wereldwijde) markten, dat ook wij scheepsladingen propaganda op een dagelijkse basis met de paplepel ingegoten krijgen(en als je niet denkt dat deze corporate executives politieke doelstellingen hebben en agenda’s, houd je jezelf voor de gek).
Het feit is, subliminale berichten die in bijna alle uitzendingen zitten zijn vaak sterk van invloed op de meeste kijkers en consumenten van entertainment en media. En, zoals de economische ineenstorting laat zien, is die invloed constant: “De gemiddelde Amerikaan kijkt 153 uur televisie per maand.” Inderdaad, veel beginnen zich mentaal en fysiek slechter te voelen als te lang doorgaan zonder te kijken of te luisteren naar iets (net als tieners “ontwenningsverschijnselen” hebben als ze te lang zonder Facebook of hun smartphones) gaan.
De Voorspelling die uitkwam
Dus het feit dat meer en meer media geconcentreerd is in minder handen is verontrustend.
Op het moment dat het werd gepubliceerd, werd Ben Bagdikian angstzaaier genoemd voor het wijzen hierop in zijn boek, getiteld The Media Monopoly. Zoals opgemerkt door de website Corporations.org:
In zijn 4e editie, gepubliceerd in 1992, schreef Bagdikian: “in de VS, bezitten en exploiteren minder dan twee dozijn van deze buitengewone wezens 90 procent van de massa-media”, ze beheersen bijna alle kranten, tijdschriften, televisie en radio stations, boeken, platen, films, video’s, nieuwsagentschappen en foto agentschappen in de VS. Datzelfde gaat ook op voor Europa en zelfs de wereld!
Dan, terwijl eigendom van de media slinkende was , voorspelde Bagdikian dat het aantal mediabedrijven uiteindelijk nog verder zou dalen tot ongeveer een half dozijn of zo. In die tijd was er scepsis over zijn bewering. Maar met de publicatie van de 6e editie van The Media Monopoly in 2000, was het duidelijk dat Bagdikian iets op het spoor was: Het aantal bedrijven, tegen die tijd, was inderdaad gedaald tot slechts zes. En sindsdien zijn er nog meer fusies geweest terwijl de reikwijdte van eigendom is uitgegroeid en nu ook delen van de nieuwe media sites op het internet bevatten.
Bronnen:
http://theeconomiccollapseblog.com
