Luister naar dit Artikel

Dit beschermende veld werkt als een barrière die de aarde beschermt tegen schadelijke kosmische straling, terwijl het onze planeet beschermt tegen zonnegolven die direct naar de aarde gaan.

Wetenschappers van het MIT hebben ontdekt dat er een onzichtbaar veld is dat onze planeet beschermt. Dit mysterieuze onzichtbare veld klinkt als iets uit een science fiction-film.

Het voorkomt schadelijke kosmische straling die onze atmosfeer binnenkomt en werd voor het eerst opgemerkt door twee NASA-ruimtevaartuigen die in een baan rond de Van Allen-stralingsgordel op een hoogte van 11.000 kilometer boven de aarde draaien.

Dit onzichtbare krachtenveld blokkeert de hoogradioactieve elektronen uit de hoogste laag van de atmosfeer van de aarde. Volgens informatie van NASA zijn deze elektronen met “hoge energie” zeer agressief en bewegen ze door de ruimte dichtbij de lichtsnelheid. Ze zijn erg gevaarlijk omdat ze niets kunnen bakken waarmee ze in contact komen vanaf de satelliet tot het ruimtevaartuig.

Om meer over dit veld te weten te komen, lanceerde NASA twee sondes, de zogenaamde Van Allen-sondes, die deze elektronen wilden onderzoeken en de veiligheid van astronauten en apparatuur die in de ruimte moeten worden gezonden vergroten.

NASA stelt dat het magnetisch veld van de aarde deze deeltjes naar onze planeet trekt. Ze kunnen de planeet echter niet bereiken tot minder dan 10.000 kilometer, dankzij een onzichtbaar beschermend veld dat nog nooit was gedetecteerd.

Dit krachtveld werkt als een barrière die de aarde beschermt tegen schadelijke kosmische straling, terwijl het onze planeet tegen zonnegolven beschermt die direct naar de aarde gaan.

Wetenschappers geloven dat het enigmatische veld werkt op het principe van laagfrequente elektromagnetische velden, maar de bron ervan is nog steeds een raadsel.

Wetenschappers van het MIT hebben verschillende theorieën bedacht over de oorsprong van dit mysterieuze veld. De eerste gedachte is dat het te maken heeft met het magnetisch veld van de aarde, maar later ontdekten ze dat de barrière aanwezig is, zelfs wanneer het magnetisch veld van de aarde daalt tot 30%.

Ze stelden bijvoorbeeld vast dat het magnetisch veld van de aarde boven Zuid-Amerika, hoewel aanzienlijk lager barrières en daarboven, de aarde op gelijke wijze beschermt tegen schadelijke kosmische straling.

De onderzoekers bleven onderzoek doen en vonden dat de meest waarschijnlijke bron van barrières voor het bestaan van lange afstand radiogolven op de planeet. Ze zaten echter weer fout nadat ze zich realiseerden dat de golven geneigd zijn te reageren met neutrale elektronen en niet behulpzaam zijn in de strijd tegen ultra-relatieve deeltjes.

Ze vervolgden hun onderzoek en ontdekten dat de barrière waarschijnlijk is ontstaan door het fenomeen dat bekend staat als “plasmasferisch sissen” dat voorkomt in de bovenste atmosfeer van onze planeet.

Dit fenomeen helpt bij het afweren van gevaarlijke snel bewegende deeltjes, door ze naar een parallelle koers naar een van de lijnen van het magnetisch veld van onze planeet te leiden, waardoor ze in de atmosfeer vallen en botsen met neutraal geladen deeltjes, die uiteindelijk verdwijnen .