Frankrijk en België gaan samen de strijd aan tegen afbraak arbeidsmarkt

0
Luister naar dit Artikel

De Belgische en Franse arbeidswet: een gezamenlijke strijd tegen de afbraak van de arbeidsmarkt zullen Spanje en Nederland volgen?

De regering Hollande blijft zich onwrikbaar opstellen tegenover het massale verzet tegen de nieuwe arbeidswet. Daarom trokken donderdag in Frankrijk de mensen opnieuw de straat op om de intrekking ervan te eisen. Het was de derde protestdag deze week. Ze wierpen nieuwe blokkades op, betoogden en staakten.


Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren


Op dinsdag 24 mei nemen de Belgische werknemers de fakkel over met de grote gemeenschappelijke betoging in Brussel tegen onze arbeidswet. Je hoeft niet op zoek te gaan naar de verschillen tussen het Belgische en het Franse wetsvoorstel voor een “arbeidsmodernisering”. Die zijn er nauwelijks. In beide gevallen biedt het voorstel werkgevers de mogelijkheid om de werkdag te verlengen – tot 11 uur in België, tot 12 uur in Frankrijk – en de arbeidsduur per week te verhogen tot respectievelijk 45 en 50 uur.

De werkroosters zouden slechts één dag van tevoren meegedeeld moeten worden. Jongeren zullen nog meer met precaire contracten te maken krijgen: hervorming van de leercontracten, levenslang interimwerk … Elke werknemer zal zijn persoonlijke “loopbaanrekening” krijgen. Er zal voorrang worden gegeven aan de afspraken op bedrijfsniveau, waardoor garanties die wettelijk en in collectieve arbeidsovereenkomsten zijn vastgelegd in het gedrang komen. De vakbonden worden buitenspel gezet, de werknemers moeten het in hun eentje opnemen tegen hun werkgever. Kortom, het patronaat krijgt volledig de vrije hand. Er wordt een nooit eerder geziene aanslag op de werknemersrechten gepleegd.

Thatcheriaanse dwang

Je hoeft ook niet op zoek te gaan naar de verschillen in de manier waarop beide regeringen op het protest van de sociale bewegingen reageren. “Ik zal niet toegeven, vóór mij zijn er immers te veel regeringen geweest die dat wel hebben gedaan”, beweerde de socialistische president Hollande nadat er in twee maand tijd zes dagen van protest waren geweest. Hollande wil de wet doordrukken door gebruik te maken van decreet 49-3, een decreet dat het mogelijk maakt een wet niet aan het parlement voor te leggen. Hij heeft ook huisarresten uitgevaardigd die verhinderden dat demonstranten in betogingen konden meelopen.

De presidente van de Franse regio Ile-de-France, Valérie Pécresse (rechts), heeft deze week verklaard dat ze tijdens de piekuren in het openbaar vervoer een “maximale dienstverlening” wil invoeren. Premier Manuel Valls heeft gezegd dat hij bereid is de blokkades van havens, raffinaderijen en luchthavens door de ordediensten te laten opheffen. Een houding die de krant L’Humanité omschreef als wel erg “Thatcheriaans”.

“Wij zullen samen met de sociale partners bekijken hoe zij kunnen meegaan in de richting die wij hebben beslist”, verklaarde Kris Peeters op 10 april in de Zevende Dag. Dat is de rol die de minister van Werk voor de vakbondsorganisaties voorziet: ze moeten meegaan in de beslissingen van de regering. Ze mogen die niet aanvechten.

“Ik zal mijn hervorming doorvoeren”, zei minister Koen Geens, ook al staken de gevangeniscipiers al drie weken tegen de besparingsmaatregelen en dreigen zelfs de magistraten mee te gaan staken, voor het eerst sinds 1918. Geens zwaait met minimale dienstverlening en beroept zich op de “plicht tot terughoudendheid” om de rechters de mond te snoeren.

Schaduwpremier De Wever beweert dat de stakingen politiek zijn, dat ze gestuurd worden door de PS. Maar in Frankrijk is de PS aan de macht en de Franse regering hanteert precies hetzelfde beleid als de rechtse regering in België. Eigenlijk hanteert de grote coalitie van liberalen, christenen, sociaaldemocraten en conservatieven in heel Europa hetzelfde beleid. Ze doet alles om het patronale establishment te plezieren. En de verschillende oproepen om “in het belang van de staat” te handelen, gaan allemaal de richting uit van meer autoritarisme.

Miljoenen mensen zullen op straat komen

Er is maar één antwoord mogelijk op de extreme besparingen in eigen land, in Frankrijk en elders in Europa: op straat komen. Na zes dagen betogen, dringt de linkerzijde van de sociale beweging in Frankrijk nu aan op langere stakingen van dokwerkers, vrachtwagenbestuurders, spoorwegpersoneel, buschauffeurs, werknemers in de petrochemie en werknemers in andere sectoren. Het wordt een harde strijd, in alle sectoren. “De werknemers worden zodanig heen en weer geslingerd tussen woede vanwege de inroeping van decreet 49-3 en het gebrek aan vertrouwen, dat het de vakbonden zal lukken om miljoenen mensen op straat te krijgen. Eigenlijk moeten ze het eerst zien om het te geloven”, zegt Nicolas Avinin, secretaris-generaal van CGT bij Arkema (chemie). “Het is absoluut waar dat je een harde kern nodig hebt om de anderen mee te krijgen,” verklaart Olivier Minoux, CGT-afgevaardigde bij Solvay-Rhodia in Saint-Fons.

Olivier Mateu, secretaris van CGT in het departement Bouches-du-Rhône: “Overal waar we dat kunnen doen, zullen we de fabrieken stilleggen. Al onze sites zijn nauw met elkaar verbonden en het kan heel snel gaan. De werknemers zullen daar in een algemene vergadering over beslissen. Wij zullen er alles aan doen om te verhinderen dat die wet er komt. De werknemers hebben niets meer te verliezen, de regering wel.”

“De houding van de regering heeft de woede van de werknemers nog doen groeien, er is geen dialoog meer mogelijk,” zegt Pascal Galéoté, een andere CGT-secretaris. “François Hollande heeft gezegd dat hij geen stap terug zal zetten. Wel, wij gaan ook geen stap terug zetten. De sociale beweging zal sterker worden, de regering heeft een fundamentele fout gemaakt, want alle beroepscategorieën zijn in opstand aan het komen.”

Na de betoging van 24 mei zijn er in België op 31 mei nog acties aangekondigd in de openbare sector en op 24 juni komt er een algemene staking. Die acties komen er op vraag van het ABVV en verschillende centrales van het ACV en zullen laten zien dat zij de krachten kunnen bundelen. Als de sociale bewegingen in België en Frankrijk de handen in elkaar slaan, kan dat het kapitaal flink pijn doen. Dat is precies wat er ook 80 jaar geleden is gebeurd, in 1936, toen de werknemers in beide landen na een hevige strijd de eerste betaalde vakantie en de 40 uren week uit de brand sleepten. Is dit de startschot voor een gezamenlijk grote Europese lente?, Spanje staat al klaar nu er weer nieuwe verkiezingen komen en hoe zit het nu met Nederland?.

Bron: http://stopdebankiers.eu/frankrijk-en-belgie-gaan-samen-de-strijd-aan-tegen-afbraak-arbeidsmarkt/

Share.

In tegenstelling tot de reguliere media hebben wij geen inkomsten uit advertenties en ook ontvangen wij geen subsidies van de overheid. Om te bestaan zijn wij volledig afhankelijk van de donaties van onze lezers!

Een gulle donatie verzekert dat we ook in 2024 iedereen van het echte nieuws kunnen blijven voorzien!


<< Klik hier om te doneren >>

 

Misschien later