Luister naar dit ArtikelDrijvende tuinen
Toen Cortez in het jaar 1519 het Azteekse Rijk ontdekte, vond hij er 100 000 mensen die op een eiland leefden, te midden van een meer.
Steun World Unity: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren
Tenochtitlan, nu Mexico-Stad, was de grootste en best gevoede stad ter wereld en deze vestingsstad was volledig omringd door water.
Om hun enorme bevolking te kunnen voeden, bouwden de Azteken chinampas, een ingenieus netwerk van drijvende tuinen.
Dit om de moerassige weilanden van het Texcocomeer te kunnen omzetten in akkerland.
Deze drijvende tuinen waren een constructief meesterwerk.
Iedere tuin was 91 meter lang en 9 meter breed.
Om een tuin aan te leggen, weefden arbeiders stokken samen om een gigantisch vlot te bouwen.
Vervolgens stapelden ze modder van de bodem van het meer op het vlot.
Zo legden ze een grondlaag aan van 1 meter dik.
Door wilgen die op de hoeken waren aangeplant, waren de rechthoekige tuinen verankerd aan het meer.
Aan alle kanten van de tuin waren er grachten zodat er met kano’s kon gevaren worden om mensen en materialen aan te voeren.
Dit netwerk van tuinen bestreek een oppervlak van 22000 acres over het ganse meer.
Op deze drijvende tuinen werden maïs, bonen, squash, tomaten, paprika’s, en bloemen geplant.
Deze ongelooflijke tuinen leverden 3 tot 4 oogsten per jaar.
De Azteekse religie was een cultus van opoffering en de goden waren er angstaanjagend.
De slachtoffers van deze opoffering, die op de top stonden van een grote piramide, zagen de drijvende groene tuinen in de verte.
De zon glinsterde op het meer.
Vervolgens werden de harten van de slachtoffers uit gesneden en geroosterd in een open vuur.
Tienduizenden koppen rolden van de stenen trappen van de piramide.
De rivieren die rood kleurden en de tempels in de middagzon, vormden een pleidooi aan de goden om de tuinen te laten groeien.
Maar op het einde, wanneer de hemel boven Tenochtitlan donker werd en de aarde schudde onder de voeten van Montezuma, was het niet de Zonnegod die het oordeel bracht, het waren de Conquistadores, de veroveraars.
De miltaire voordelen die de Spanjaarden hadden op de Azteken( zwaarden, geweren en paarden) vernietigden hun heiligdom en hun drijvende tuinen.
Cortez was begerig naar goud, niet naar Azteeks maïs, daarom beval hij de vernietiging van de chinampas.
De drijvende tuinen van de Azteken, de sleutel van hun beschaving werden vernietigd door dezelfde handen die ze hadden gebouwd.
Ze werden naar de bodem van het meer gegooid, om nooit meer op te stijgen!
Ook de pokkenepidemie die de Spanjaarden uit Europa hadden meegebracht, decimeerde de inheemse bevolking.
Van Tenochtitlán, waar nu de Mexicaanse hoofdstad ligt, bestaan nog slechts overblijfselen.
De Spanjaarden bouwden op de ruïnes van Tenochtitlán in de 16de eeuw het huidige Mexico-Stad.
28 kilometer ten zuiden van Mexico- Stad bevindt zich Xochimilco een stad waar wel nog de drijvende tuinen zichtbaar zijn ( een netwerk van kanalen en kunstmatige eilanden)
Xochimilco is daarmee het enige resterende deel van Tenochtitlán.
Sinds 1987 werden deze door de Unesco uitgeroepen tot Werelderfgoed.
Bron: ecosnippets.com
