Luister naar dit Artikel

Het heeft lang geduurd, maar eindelijk lijkt de waarheid over Covid-19, onverbiddelijk, net als bij een laboratoriumlek in Wuhan, naar buiten te sijpelen.

Afgezien van het gebruik van ‘s werelds grootste Excel-spreadsheet over ‘samenzweringstheorieën die uitkwamen’, lijkt het veilig om te zeggen dat de anti-vaxxers en covidiots onder ons (andere beledigingen zijn beschikbaar van degenen die niets van de Brexit hebben geleerd) over vrijwel alles gelijk hadden .

Hoe wisten we dat? Wij ‘kleine mensen’, die duidelijk geen wereldberoemde virologen zijn, en dus geen recht hadden op een mening hierover. Ik vermoed dat ik, net als de meesten van jullie, onzin herken als ik het ruik; een talent waarvoor we noch dank noch verontschuldiging ontvangen van degenen die dit vermogen niet bezitten. In mijn geval had ik een klein voordeel (nadat ik het boek letterlijk over onzin had geschreven), en ik zal herhalen wat ik in 2019 schreef:

Het minste wat oplichters, politici en overheden zouden kunnen doen, lijkt mij, is de inlichtingendienst van het publiek niet te beledigen met leugens die in een detentie op een basisschool niet zouden doordringen.

Helaas waren in het geval van Covid de leugens van onze regeringen zo adembenemend amateuristisch dat zelfs de meest conformistische onder ons geen andere geloofwaardige keus had dan ze in twijfel te trekken.

Voor mij viel het kwartje met de rechtvaardiging voor de eerste lockdown – we moesten het doen om oma en opa te redden, vertelden de Tories ons. Dit deed onmiddellijk ernstige alarmbellen rinkelen. Afgezien van hun neiging om te stemmen, geeft geen enkele regering ook maar iets om iemand die de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Het ideale scenario zou zijn dat we allemaal dood neervallen op het moment dat we in aanmerking komen voor een staatspensioen. Anders bestaat altijd het gevaar dat ouderen de schatkist zullen blijven leegtrekken; ziekenhuisbedden, woningvoorraad en ruimte op het openbaar vervoer monopoliseren en anderszins de infrastructuur verstoppen die beter in Mohammad en Abdul zou kunnen worden geïnvesteerd, vers van de nieuwste Uber-boot in Dover. In feite was de eerste reactie van Boris Johnson op Covid precies dat het “de manier was waarop de natuur met oude mensen omgaat”.

Dan was er de mysterieuze verdwijning van de griep. Herinner je je die oude kastanje, ‘s werelds favoriete stapelbedschool vóór de uitvinding van Greta Thunberg? Opmerkelijk genoeg werd er in 2021 door Public Health England geen enkel geval van griep ontdekt, hoewel experts wel zeiden dat de afname van het aantal infecties zou kunnen worden gebruikt als rechtvaardiging voor het voortdurende gebruik van handdesinfecterende middelen en maskers na de pandemie – hoe handig!

Maar de meest voor de hand liggende indicatie dat er iets mis was, was natuurlijk het gedrag van degenen die de leiding hadden: de politici en wereldleiders die toegang hadden tot alle informatie, en toch hun tijd besteedden aan het doorbreken van de lockdown, en er niet in slaagden hun geslachtsdelen sociaal veilig te houden. op een afstand van 1,80 meter (of zelfs 15,5 cm) van elkaar, waarbij ze hun eigen drank meenamen naar ‘werkevenementen’, en hun maskers afzetten zodra de camera’s stopten met draaien. Met andere woorden: degenen met het meeste om voor te leven wisten (of gedroegen zich op zijn minst alsof ze het wisten) dat ze geen enkel gevaar liepen door Covid.

Het is duidelijk dat de leugens niet voldoende waren om ons onder controle te houden, dus moesten we worden gestraft en belasterd tot naleving – of in de taal van Matt Hancock: ‘de broek heeft ons afgeschrikt’. En dat waren wij ook. De goeden waren de werknemers in de publieke sector, Netflix die zich een weg baant door £400 miljard aan verlofbetalingen. De slechteriken waren die hebzuchtige klootzakken in de particuliere sector – niet alleen belast met het betalen voor alles zoals gewoonlijk, maar deze keer met een ongebruikelijke wending – die dit moesten doen terwijl hen het recht werd ontzegd om daadwerkelijk te werken.

In het begin waren anti-vaxxers alleen maar ‘egoïstisch’. Toen werden we opgewaardeerd naar ‘gevaarlijk’. Uiteindelijk zat er natuurlijk niets anders op dan ons te beschuldigen van ‘moord’. Schuldgevoelens, bedreigingen, boetes en vervolgens gedwongen de prik te nemen – de ultieme keuze van Hobson. Het was ook niet de gekke rand, maar de mainstream. Uitgerekend Andrew Neil verklaarde openlijk: ‘Het is tijd om de vijf miljoen Britse vaccinweigeraars te straffen’. Ik vraag me af hoe Neil zich voelt nu deze ‘angstige’, ‘onwetende’, ‘onverantwoordelijke’ en ‘domme’ weigeraars gelijk hebben gekregen.

Gelijk hebben is een gevaarlijk spel, bijna net zo gevaarlijk als het in twijfel trekken van autoriteit. Maar de gal die iedereen kreeg die ‘de wetenschap in twijfel durfde te trekken’ was ongelooflijk onlogisch – niet alleen omdat we allemaal een cocktail van vaccinaties hebben ondergaan voordat we kunnen lopen, maar meer ter zake: waarom zou iemand opzettelijk zijn gezondheid in gevaar brengen als modestatement? ? Het in twijfel trekken van de wetenschap was onder geen enkele omstandigheid toegestaan, ook al klopte de wetenschap niet; zelfs voor degenen wier taak het is ‘de wetenschap in twijfel te trekken’.

Opnieuw hadden hier de alarmbellen moeten rinkelen: het fundament waarop de wetenschap rust is het in vraag stellen van zichzelf – en om een ​​verdomd goede reden. Een eeuw geleden werd heroïne op de markt gebracht als hoestsiroop; in de jaren vijftig werd thalidomide op tragische wijze gebruikt om misselijkheid bij zwangere vrouwen te behandelen. De wetenschap heeft per definitie al eerder ongelijk gehad en zal in de toekomst ongelijk hebben.

Maar voor echte gelovigen had dit geen probleem mogen zijn. Nogmaals, de leugen was amateuristisch: als de vaccins echt werkten, waarom zou je er dan om geven dat mensen die je veracht, weigeren ze te nemen? Helaas werkten ze niet; verliezen hun ‘100% werkzaamheid’ sneller dan een 40 jaar oud OnlyFans-model.

Misschien wel het meest macabere aspect van de Covid-zwendel was de ronduit domheid die werd gebruikt om de opkomst van het ‘plotselinge doodssyndroom’ te rechtvaardigen, toen eenmaal duidelijk werd dat de gevaccineerden als vliegen naar beneden vielen. Hartaanvallen bij 20-jarige atleten kwamen vroeger zelden voor, maar nu niet meer: ​​vrijwel alles kan een vleugje myocarditis veroorzaken. Dus als u van plan bent later te gaan tuinieren, tv te kijken of te sporten na uw 93e booster, doet u er goed aan dit te missen!

De waarheid over Covid komt eindelijk aan het licht, ondanks de inspanningen van de autoriteiten om deze te verbergen. Nooit kan er minder plezier zijn geweest in het zeggen van ‘We hebben het je toch gezegd’. Maar dat deden we wel. En nu weten we het. De maskers werken niet en hebben dat ook nooit gedaan, maar de autoriteiten zouden nog steeds liever hebben dat je ze toch draagt. Als u de MHRA (Medicines and Healthcare products Regulatory Agency) gelooft, zijn zwangerschappen niet beïnvloed. Als je daar echter de gegevens over wilt zien, kun je gaan fluiten. En de social distancing regels? Ze waren verzonnen, precies zoals anderen al jaren beweerden.

En de vaccins? Maak je geen zorgen: er is helemaal niets mis met ze. Afgezien van het feit dat de FDA (de Amerikaanse afdeling van de Food and Drug Administration) 55 jaar lang wil tegemoetkomen aan verzoeken om vrijheid van informatie over vaccingegevens; naast dat Astrazeneca zijn eigen vaccin terugtrekt en uiteindelijk toegeeft dat het bijwerkingen zoals ‘dood’ veroorzaakt. En natuurlijk beweerden alleen idioten als Trump dat beroemde artsen bezig waren met het promoten van Covid – het is gewoon zo dat beroemde artsen bezig waren met het promoten van de vaccins.

Nu de algemene verkiezingen in Groot-Brittannië voor de deur staan, is het de moeite waard om te bedenken dat de politici die om uw stem smeken dezelfde Tory-parlementsleden zijn die de hele pandemie hebben doorgebracht. Als je denkt dat Labour beter is, is het enige verschil dat Starmer je ‘de broek af wilde schrikken’, zodat hij je steeds sneller kon opsluiten.

De vraag die mij echt bezighoudt is: wanneer zullen er excuses en compensatie komen voor degenen die alles riskeerden om zich uit te spreken – degenen zoals Mark Steyn, van wie zijn naam nog steeds door Ofcom door de modder wordt gesleept? En nog belangrijker: wanneer zullen er echte gevolgen zijn voor degenen die betrokken zijn bij de ultieme oplichting?

Bronnen: The New Conservative